Als een vis in het water……

blub

In mijn kinderjaren hadden we een echte zwemfamilie. Op zondagmorgen was de hele familie: ooms, tantes, nichten en neven én mijn oma te vinden in het Sportfondsenbad-Oost in Amsterdam. Wij noemden dat bad trouwens altijd Bordsponzenbad, klonk leuker. Iedereen zwom dus, behalve mijn opa, die zeeman was en het volstrekt onnodig vond om de zwemkunst machtig te zijn, want zei hij: “Als er op zee iets gebeurt heb je tegen dat vele water toch niks in te brengen”. Dus ging hij wel mee voor de gezelligheid, maar zat op het binnenterras achter een pilsje. Ook nat.

Mijn oma leerde zelf pas zwemmen toen ze achter in de veertig was. Ik herinner me dat ze later voor haar 75e verjaardag een abonnement voor het zwembad op de Heiligeweg kreeg dus ze heeft ’t lang volgehouden en ze ging iédere morgen! Ze heeft bijna alle kleinkinderen, en ze had er wel twintig, zwemmen geleerd. Velen van ons zwommen op ons zesde jaar a- en b-gecertificeerd rond. Later bij het schoolzwemmen was dat niet zo leuk eigenlijk, want je verveelde je grenzenloos tijdens de instructie omdat de rest van de klas nog in de kurken lag te dobberen. De schuld van oma.

Ik herinner me ook het afzwemmen van mijn broer. Voor het b-diploma moest je gekleed te water en mijn moeder had heel olijk een rood kabouterpak voor hem gemaakt. Het was vlak na de oorlog dus de stof die ze gebruikt had zal wel niet van de beste kwaliteit zijn geweest. Het gaf enorm af en mijn broer had bij elk baantje dat hij zwom een rode waterverfstreep achter zich aan. Er werd erg om gelachen en mijn moeder wou niet bij de diploma-uitreiking blijven. Ze kon er de humor niet van inzien. Maar de kabouter was blij met z’n diploma en daar ging het om.

Wat ik me van die zondagochtendzwempartijen ook herinner is, dat we een heel leuk familiefluitje hadden. Ik weet niet hoe je notenschrift uit een computer haalt, anders zou ik het even uitschrijven, maar de één floot: “e-g-a-g-e-g” en dan floot de ander terug: “e-g-a-g-e-d”. Zo vond je elkaar in dat drukke zwembad terug om te waarschuwen dat we uit het water gingen. De familie verzamelde zich dan met natte koppen bij opa op het terras voor de koffie. Dat was leuk en erg gezellig.

Mijn lust om te zwemmen is verwaterd. Mijn kleinkinderen zwemmen met hun ouders in tropische zwemparadijzen. En oma in badpak….ach, het is écht geen gezicht, geloof me….

9 reacties op “Als een vis in het water……

  1. Cranium

    april 6, 2003 at 11:30pm

    Omdat ik vanaf dat ik 10 maanden oud was, ’s zomers al werd meegesleept naar de Adriatische zee, heb ik ook heel vroeg leren zwemmen. Ik was officieel te klein voor het A-diploma, dus in plaats daarvan kreeg ik het Teddy-beren diploma.. een soort dubbel-A, vermoed ik 🙂

  2. els

    april 7, 2003 at 12:09am

    Leuk! Een Teddyberen AA-diploma! Het kleinkind van mijn zus heeft met z’n twee jaar ook al zoiets, maar omdat zijn ouders de horeca runnen van een zwembad is hij zo ongeveer in het zwembad geboren. Hij is daar in wakkere toestand meer dan dat hij thuis is!

  3. Lennart

    april 7, 2003 at 10:19pm

    Dat familiefluitje intrigeert me. Helaas ben ik niet alleen A muzikaal, maar B: ik kan zelfs geen noten interpreteren. Misschien dat L-rs er een remix van kan maken?

  4. Lars

    april 8, 2003 at 5:03pm

    Ik waag een poging. Mocht ik nog tijd over hebben, componeer ik er nog een meerstemmige fuga bij.

  5. els

    april 9, 2003 at 12:55am

    Mijn zoon: de reïncarnatie van J.S.Bach! Waarom weet ik dat nu pas……

  6. Lennart

    april 10, 2003 at 12:37pm

    @Lars: ook jouw dag heeft natuurlijk maar 24 uur 😉

  7. carin

    april 15, 2003 at 9:59pm

    Sportfondsenbad noemen wij altijd Badsponzenfort of Spatbordenfonds 😉

Laat een reactie achter op els Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)