Typen op de piano…..

zo zagen de typemachines er uit toen....

Gisteravond zagen we in “Het uur van de wolf” een documentaire, uit 1999, over Frieda Belinfante. Een in 1904 in Amsterdam geboren celliste, die later dirigent werd. Een heel bijzondere positie voor een vrouw in een ongeëmancipeerde tijd. Als je leider bent van een orkest als vrouw moet een heel stel mánnen doen wat jij wilt! Nu was ze, zoals uit de film bleek, gezegend met een groot aantal mannelijke hormonen, zodat ze , na een huwelijk geprobeerd te hebben zoals gebruikelijk, verder alleen maar relaties heeft gehad met vrouwen.

Omdat ze half-joods was heeft ze in de tweede wereldoorlog behoorlijk wat meegemaakt. Ze hief haar orkest op omdat ze weigerde lid te worden van de Kulturkammer en werd actief in het verzet. Ze vluchtte na veel omzwervingen in haar eentje naar Zwitserland, waar ze in een vluchtelingenkamp terechtkwam. Na de oorlog en na een weinig enthousiaste “ontvangst” terug in Holland emigreerde ze in 1947 naar Amerika. Daar zijn haar in haar culturele loopbaan door haar vrouwzijn én haar geaardheid flink wat (mannen-)voeten dwars gezet. De vrouwenbeweging hield haar overeind. Ze is 91 geworden en in 1995 overleden. Een boeiend verhaal over een boeiende vrouw, die zich niet liet onderschoffelen!

De naam Belinfante is mij zeer bekend, want mijn eerste pianolessen kreeg ik op de muziekschool van Martha Belinfante in de Watergraafsmeer. Volgens mij waren ze geen familie. Maar éigenlijk kreeg ik de allereerste lessen van Tootje Jansen, een op het accountantskantoor van mijn vader werkend meisje. Zij speelde tussen de middag ( het kantoor was bij ons aan huis gevestigd) altijd zo prachtig op onze piano, dat ik als tienjarige niet bij haar was weg te slaan.

Mijn vader vond, dat ze voor mijn muzikale educatie de typemachine wel even kon verruilen voor de piano en zo kreeg ik twee keer in de week, als het werk het toeliet natuurlijk, ’s middags na school een uurtje les. Totdat Tootje zei, dat ik nu maar écht les moest krijgen en toen ging ik naar de Belinfante-muziekschool. Maar zo gezellig les als bij Tootje heb ik nooit meer gehad…….!

3 reacties op “Typen op de piano…..

  1. Hansje

    augustus 1, 2004 at 3:51pm

    En juist die éérste pianolessen zijn zo bepalend. Als je die krijgt van een enthousiaste, stimulerende lerares krijg je zelf ook het plezier te pakken!

  2. els

    augustus 1, 2004 at 6:02pm

    Zonder meer waar! Tootje heeft me op de rails gezet!

  3. Margot

    augustus 2, 2004 at 2:26pm

    Ik ben bezig met de uitgave van een dagboek van 1943. Hierin wordt over de heer Daniel Belinfante geschreven. Dit is de man van Martha Belinfante-Dekkers. Heeft u nog meer informatie over de muziekschool. Misschien foto materiaal uit die tijd. Het zou een prachtige aanvulling op het boek zijn. Vr. dank

Laat een reactie achter op Hansje Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)