Mobiliteit……

de paden op, de lanen in.....

Nu er zoveel te doen is rond de gewijzigde regeling vervoersvergoeding, die sommige chronisch zieken en gehandicapten, nadat ze hun 450 km hebben verbruikt, achter de geraniums houdt, moet ik even wat kwijt. Ik heb jaren gewerkt in een revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden, een groep die er, dacht ik, nog genadig afkomt wat die regeling betreft. Maar in mijn tijd had dat centrum een visie: het vergroten van de zelfstandigheid van mensen zonder visus. Ook op het gebied van mobiliteit.

Als je ‘m nog niet had ( veel mensen wilden er ook eigenlijk niet aan, hoor!) kreeg je eerst een blindenstok aangemeten, waarmee je stoklooplessen kreeg. Onder begeleiding van een mobiliteitsleraar werd eerst het terrein van het centrum verkend, daarna de nabije omgeving en weldra was je toe aan “het Zwolse rondje”, waarbij de zeer drukke Zwolse weg in de route was opgenomen. Dan begon je al aardig bedreven te raken.

Dan was de volgende stap: de bushalte naar de stad, waarbij je ook echt de bus moest nemen naar het centrum van Apeldoorn. De Hoofdstraat met al z’n obstakels: mensen, reclameborden, kledingrekken en lawaai een paar keer op en neer, dit alles met die mobiliteitsman op je hielen. Dat leverde een zwetende revalidant eens een tikje op z’n schouder op van een ongeruste Apeldoorner, die zei:”Meneer, ik weet, dat u het niet kunt zien, maar u wordt al een hele tijd gevolgd door een hele enge man. Ik dacht, ik zég ’t maar even!”. De mop van de dag natuurlijk!

Maar ik bedoel maar te zeggen: er werd destijds de mensen geleerd met de bus te reizen, met de trein, de weg in hun eigen woonomgeving en niet bang te zijn om in een vreemde stad hulp te vragen. Kortom: zelfstandig te zijn in hun mobiliteit. Die aanpak kostte tijd en in sommige gevallen veel tijd. Vanwege opgelegde bezuinigingen was die tijd er op een gegeven moment niet meer. Revalidaties werden in tijdsblokken geperst en de mobiliteitsmensen gingen ineens “bewegingsagogen” heten. Cliënten, die meer tijd nodig hadden voor hun mobiele zelfstandigheid konden die niet meer krijgen. Wat ze wél konden krijgen was een taxi-vergoeding!

Iedereen gelukkig, want wat is er makkelijker dan voor je huisdeur in een taxi te stappen en de mobiliteitslessen konden worden beperkt. Van je huis naar de supermarkt en weer terug. Het lag zogenaamd aan niemand, die verschraling, maar de “visie” was weg en de motivatie van de klant eveneens. Misschien overdrijf ik vreselijk in de zucht naar “alles was vroeger beter”, maar erg ver zit ik er niet naast.

Op maandagmorgen zaten de taxichauffeurs soms met zes man tegelijk aan de koffie bij ons, voordat ze met hun lege limousine weer terug moesten naar Groningen, Zuid-Limburg of de Randstad. Gouden handel, die ritten! Geen wonder dus, dat er iets moest gebeuren aan die vervoersregelingen. Alleen zijn ze volgens mij aan de verkeerde kant gaan kappen……..

4 reacties op “Mobiliteit……

  1. CasaSpider

    september 8, 2004 at 3:15am

    Ik denk ook dat je er niet ver naast zit. Onder het mom van bezuinigingen en privatisering is er enorm veel beschaving afgebroken. Ik noem het beschaving, want hierin kan een land zich onderscheiden van andere landen.
    En nu zijn de ‘vreemdelingen’ aan de beurt.
    Na zoveel werk is het uiteraard niet meer dan logisch dat de ministerssalarissen eens flink worden opgetrokken… 😉

  2. Actiereactie

    september 8, 2004 at 6:44am

    Een gehandicapte collega van mij rijdt in een aangepast busje.
    Een oud busje.
    Op de hoogte van alle regeltjes wist hij zelf de nodige mensen te overtuigen dat hij in aanmerking kwam voor een nieuwe.
    Zoals dat gaat met papierwerk was voor deze procedure tijd nodig, tijd waarin zijn oude auto het steeds vaker liet afweten.
    De grootste grap kwam toen men besloot dat de auto niet meer ter reperatie kon worden aangeboden omdat hij immers in de procedure zat voor een nieuwe en daarom de kosten niet meer werden vergoed.
    Wel kon hij de kosten van de taxi indienen, over de honderd kilometer per dag.
    U begrijpt, vele malen duurder, waarbij we dan over de beperking van bewegingsvrijheid nog zwijgen.
    Hemel en aarde moest bewogen worden om de logica van een reparatie ook daadwerkelijk uitvoerbaar te krijgen.
    Vele vrije dagen armer, kleine niet eens gedeclareerde reparaties en grotere met veel moeite vergoede reparaties verder wacht hij nog steeds op zijn nieuwe auto, nu na een jaar is bijna alles rond.
    Maar die taxi daar had hij dus zonder moeite het hele jaar gebruik van kunnen maken.
    Ondertussen geloof ik dat we met een beetje logica zo een geheel kabinet (inclusief de aankomende salarisverhogingen) kunnen bezuinigen en dan wil ik het nog niet eens laks of stupide noemen, maar vreemd is het wel.

  3. els

    september 8, 2004 at 10:50pm

    Ik ben nog vergeten te noemen, dat we een cliënt uit Schagen hadden en een uit Alkmaar, plaatsen, die 8 á 10 km uit elkaar liggen als ik het wel heb. Zij reisden ieder in hun eigen taxi naar Apeldoorn, soms nog achter elkaar aan over de Flevodijk. En dat was omdat ze ieder onder een ander regiokantoor vielen. Ze hebben moeite gedaan om samen te mogen reizen in één taxi, maar dat was niet te regelen! Te moeilijk.

  4. Hansje

    september 10, 2004 at 12:25am

    Daar hebben de huidige politici voor doorgeleerd: verkeerd bezuinigen. En dat snáppen wij niet, omdat wij er níet voor doorgeleerd hebben. Wij denken veel te praktisch.

Laat een reactie achter op Hansje Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)