Design……

Mijn kapper is verhuisd. Van een kleiner winkelpand is de zaak verplaatst naar een ruimte op hetzelfde winkelcentrum waar eerder een soort warenhuis zat. Ik zat vanmorgen op de plaats waar tot voor kort plastic afwasbakken, kinderspeelgoed, frituurpannen en badmatten waren uitgestald. Het is er dus ook heel groot. De kapster vertelde me, dat ze een stappenteller (in de aanbieding bij Becel!) aan haar riem had hangen om na te gaan hoeveel meer kilometers ze maakte per dag.

Echt gezellig is het niet meer bij de kapper. De vloer is de praktische grijze leistenen vloer van de vorige eigenaar, de winkelramen tot op de grond zijn, een beetje tegen de inkijk, artistiek beplakt met van dat plasticfolie, dat je ook zoveel bij woonhuizen ziet tegenwoordig, de stoelen zijn strak en zwart, het verdere meubilair is van glas en roestvrij staal en de spiegels weerspiegelen dat alles ook nog eens ’n keer.

Als wandversiering hangen er verscheidene van die joekelige platte tv-schermen, die constant aanstaan en waar geen mens naar kijkt. Bewegende schilderijen zijn het, want het geluid staat uit, omdat ze gék worden van de akoestiek, zoals mijn, net als haar collega’s in chic zwart geklede, hairstyliste zei. Voor die akoestiek zou er trouwens nog een bureau langs komen om de geluidseffecten op te meten, zoals de firma dat ook voor concertzalen doet. Ik zou zeggen: leg een kleed neer en hang wat gordijnen op, maar dat zal wel te ordinair bedacht zijn.

Er kwam een collega-kapster nogal laat binnenwaaien, omdat ze examen had gedaan voor iets. “Is het goed gegaan?, vroeg haar cheffin. Dat bleek wel mee te vallen. “Mooi, begin nu dan maar gauw, het is druk, zoals je ziet”. “Even m’n haar doen”, zei het meisje. Daarop boog ze zich midden in de ruimte voorover alsof ze ging fitnessen, liet haar lange haren naar voren over haar gezicht vallen, kwam met een ruk overeind, waarna het als een warrige bos wijd om haar hoofd stond zodat het leek of ze net uit bed kwam, keek in een spiegel en duwde het met een koket gebaar, zoals filmsterren dat vroeger wel eens deden, met twee handen een beetje omhoog en zei: “Zo, wie kan ik helpen?”. Ik heb een tiende van haar haardos, maar ik heb er langer werk mee. Maar ik hoef er gelukkig geen rek-en strekoefeningen bij te doen. Nou ja, ze knippen me nog naar wens en de rekening had (nog) geen last van het design………