Op ’n eiland……

uitwaaien.....

We gaan maandag een paar dagen naar Terschelling. Vrienden van ons, die in het buitenland wonen, zijn voor drie weken neergestreken op de Wadden en hebben ons uitgenodigd hen daar te bezoeken. Dat scheelt ruim twaalfhonderd kilometer of daaromtrent. En op Terschelling ben ik nog nooit geweest. Op Texel en op Ameland wel.

Texel is trouwens al wel heel lang geleden. Ik woonde in Amsterdam toen en we gingen met een groepje meisjes op de fiets naar Den Helder. Dat ging toen gewoon zo. Je pompte je banden op en fietste naar Den Helder. Er werd niet eens nagedacht over een bus of een trein. Nou ja, die boot dat moest wel, omdat niemand van ons gaven had om over water te kunnen fietsen anders hadden we dat ook gedaan.

Het was een leuke vakantie. We waren met z’n zevenen toen we aankwamen en de volgende dag met z’n veertienen, omdat de Texelse jongens ons wel een leuk groepje vonden. We waren allemaal zeventien en, ik tenminste wel, voor het eerst weg zonder ouders. Het was een vermoeiende, maar erg gezellige week. Tijdens een nacht met veel wind stortte onze tent in, weet ik nog, en nette meisjes als we waren, toén was er natuurlijk geen man in de buurt om ons te helpen. Maar verder is er veel bij avond gewandeld en uitgerust.

Later heb ik in de trein nog eens tegenover de jongen gezeten waar ik die week mee opgetrokken ben. Tenminste, dat dénk ik. Hij was dienstplichtig onderweg naar zijn standplaats. Alleen was het probleem, dat ik hem alleen maar bij avond had gezien in zeer schemerige omstandigheden dus ik wist niet eens zeker of ie het wel was. Aan de nadenkende uitdrukking op zijn gezicht als onze blikken elkaar kruisten zag ik, dat hij met hetzelfde probleem zat. We hebben het er maar bij gelaten, hij moest er in Amersfoort gelukkig uit, want het was natuurlijk wel een beetje ongemakkelijk.

Op Ameland waren we met de personeelsvereniging van ons werk. Een heel ander soort verblijf. Alles op één dag, catering en fietsen stonden klaar, maar minstens zo vermoeiend als een week Texel op zeventienjarige leeftijd. Dat moet dus misschien nog maar eens wat rustiger over. Maar nu dan Terschelling. Ik hoop toch zo op een ontmoeting met een Sil de Strandjutter……..

4 reacties op “Op ’n eiland……

  1. Hanse

    november 12, 2005 at 8:34pm

    O, heerlijk, de Wadden in de herfst! Zelfs zónder Sil zul je er ongetwijfeld van genieten, denk ik. Veel plezier!

  2. Lars

    november 12, 2005 at 9:56pm

    Oja, Ameland. Heb ik gezworen nooit meer een voet op te zetten en dat lukt prima.

  3. els

    november 12, 2005 at 10:26pm

    @Hansje: ik heb de neiging om -pansekevertje achter jouw reactie te zetten!;-)

Laat een reactie achter op Hanse Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)