Kareltje R.I.P…….

Vanmiddag pasten we even op onze kleinzoons, omdat onze dochter even met de familieparkiet naar de dierenarts wilde. Hij had een rare bobbel onder aan zijn buik, zat al ’n poosje met een opgezet rommelig verenpak op z’n stokje en maakte zo nu en dan vreemde geluiden.

Omdat ze vermoedde, dat de uitslag van het onderzoek wel eens niet zo gunstig zou kunnen zijn, vond onze Karin ’t handiger om de jongens even niet mee te nemen. Ze had gelijk. De dokter kon niks meer voor Karel doen. Hoewel volgens het boekje een parkiet wel 15 jaar kan worden vond de dierenarts, dat Kareltje met z’n zeven jaar een keurige leeftijd had bereikt.

Voordat ze naar huis kwam belde onze dochter om de euthanasie even te melden. Ik vertelde de jongens, dat Kareltje erg ziek was en veel pijn had en dat dat toch wel erg zielig was. De boodschap dat het beestje inmiddels dood was liet ik aan Karin over! Zij kent haar jongens beter en weet hoe ze dat het best kan overbrengen.

Nou, dat ging dus gewoon: “Jongens, Kareltje is dood”. Ze had ‘m ook weer meegenomen naar huis en er werd een begrafenis gepland als Papa thuis zou zijn. Ze had de hele kooi meegenomen naar de dierenarts en het vogeltje lag daar dus erg dood in te wezen. Er werd uitgebreid lijkgeschouwd door de jongens, vastgesteld, dat hij niet meer met z’n speeltjes kon spelen, er werd een tekening gemaakt voor in het begrafenisdoosje en men ging over tot de orde van de dag.

Kinderen zijn best zakelijk in zulke dingen. Wel volgens de regels, hoor, alles moet wel netjes gebeuren, begrafenis en zo, bloemetje erbij, maar dan is het ook klaar. Denk ik. Want je weet het natuurlijk nooit of er vannacht niet toch eentje wakker wordt. Het zijn denkertjes, hoor!

Er is bij ons ook zo het een en ander aan huisdieren overleden in de loop van de kinderjaren. Kanaries, hamsters, konijnen, muizen, cavia’s,poezen en een hond. Er was best wel verdriet als er een ging hemelen, maar er zijn ook erg leuke herinneringen aan al die beesten. Kinderen moeten opgroeien met huisdieren als het even kan. Die zijn nou eenmaal van kortere levensduur en zo kunnen kinderen veel leren over leven en dood en dat dat bij elkaar hoort. Een mug of een vlieg dood meppen is toch iets anders…..

3 reacties op “Kareltje R.I.P…….

  1. cockie

    mei 28, 2006 at 11:50am

    Ik heb 1 keer de fout gemaakt om een dode, zojuist ingeslapen cavia achter te laten bij de dierenarts en dat heeft mijn dochtertje toen een jaar rouwverwerking gekost.
    Bij de volgende cavia (hup! ga dood jij!) deden we dat op de door jouw beschreven manier. Veel beter.

  2. Hansje

    mei 28, 2006 at 7:54pm

    Als ze jong zijn, lijkt de dood nog iets vanzelfsprekends voor ze, zonder dat het ze angst inboezemt.
    Pas als mensen gaan beseffen dat ze ook zélf sterfelijk zijn, wordt de dood vaak iets engs.

  3. Irene

    mei 30, 2006 at 4:52pm

    Ik heb nog ooit samen met mijn broertje een haring begraven die ik gevonden had. Zoals je zegt, dan is het klaar.

Laat een reactie achter op cockie Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)