Goedgeefs….

Na het doen van de laatste boodschappen werden we aangesproken door een jongeman, studententype, met een sweatshirt aan van een goed doel in Brazilië. Of hij met ons mee mocht lopen naar de auto en dan ons geleegde winkelwagentje mee terug mocht nemen en het verlossende muntje mocht hebben voor zijn goede doel. Onder het meelopen vertelde hij over het project voor de sloppenwijkkinderen en met hoeveel jongeren ze dat deden. Zelf kwam hij uit Noord-Holland. “Waarom komen jullie dan naar Apeldoorn, in Amsterdam bijvoorbeeld haal je toch veel meer op?”, vroeg mijn man. Ze deden het hier met een Apeldoornse vriendenclub en vandaar.

Terwijl wij de ineens wat overdreven hoeveelheid kerstboodschappen in de auto laadden spraken wij onze waardering uit voor hun inspanning. Want het doet je toch goed als je een leuk jong mens tegenkomt met zoveel enthousiasme voor ’n goede zaak. Vertrouwen in de mensheid hadden we heus wel, hoor, maar ja, zo nu en dan krijgt die wel es wat deukjes, dat heeft iedereen.

En we hoefden het karretje niet meer terug te brengen, dat was ook aardig. Met dat armzalige 50-centmuntje vonden we dat trouwens slecht betaald dus kreeg hij er ons terugontvangen statiegeld bij. Dat is toch wel het minste dat je kunt doen voor de sloppenwijken van Sao Paulo: je leeggedronken flessen doneren. Gelukkig zijn we dorstige types…….