Juich niet te vroeg…….

Bij het kijken en luisteren naar de voetbalwedstrijden hier in huis komt een grappig fenomeen om de hoek kijken. Omdat vader J. het van z’n gehoor moet hebben beluistert hij het verslag via de radio. Hij heeft dan een koptelefoon op, vaak met één oor bloot om toch nog de televisie te kunnen volgen en om in contact te blijven met z’n geliefde huisgenoten. Hij kan dat, het is ongelooflijk, allemaal tegelijk. Hij luistert analoog en wij kijken digitaal.

Daardoor is hij altijd nét even eerder op de hoogte van bijvoorbeeld een doelpunt dan wij, omdat er een vertraging zit in de ontvangst van het signaal op de tv. Het scheelt een paar seconden. Als je via internet televisie kijkt schijnt het zelfs nog iets langer te duren, omdat er onderweg naar jou van alles gebeurt met dat signaal.

Wij hebben pa vriendelijk verzocht zich die paar seconden in te houden en dat doet ie. Maar we hebben ‘m toch een paar keer diep horen zuchten en “gelukkig!” horen mompelen bij een paar van die enge Franse aanvallen, want die waren er natuurlijk óók, gisteravond. Wat een beheersing van emoties kan die man bij een Nederlands doelpunt aan de dag leggen, zeg! Nooit geweten, dat ie dat kon! Voor ’n paar seconden dan, want daarná is het huis ietwat te klein. Lawaaiig, maar wel leuk. Het dak zit er weer op inmiddels……….