Sporen…….

Een jarige kleinzoon vandaag. Of eigenlijk is hij mórgen jarig, maar een beetje kind doet er vandaag de dag drie dagen over om jarig te zijn. Gistermiddag het kinderfeestje met de vriendjes van school, vandaag dus de familie omdat die op zondag de tijd hebben en morgen trakteren op school op z’n échte verjaardag. Daar zal de klas wel voor ‘m zingen, denk ik. Dat is van alle tijden.

Ik weet nog hoe ongemakkelijk ik me voelde als ze dat voor mij deden op mijn verjaardag. Je moest dan op een stoel staan en ik wou alleen maar dat het voorbij was. Eigenlijk vond ik dat het vervelendste van mijn hele verjaardag. En dan moest je nog de klassen rond met een traktatie voor de juffen en meesters. Die meesters heetten bij mij op school trouwens ‘meneer’. Zal wel Montessoriaans geweest zijn. Maar dat rondgaan was de tweede grote klus. Ik was als kind erg verlegen en dan moest je zo’n klas in, iedereen keek op van waar hij mee bezig was en naar mij en dat vond ik ook niet leuk. Maar goed, je werd gefeliciteerd, de traktatie werd aanvaard (veel bijzonders kan het niet geweest zijn, want het was oorlog in mijn lagere schooltijd, dus een glimmend gepoetst sterappeltje of zo) en dat was het dan.

Je mocht altijd iemand uitkiezen, die met je mee mocht op de rondgang en daar waren vriendinnetjes al dagen van tevoren voor aan het lobbyen. Ik had altijd wel steun aan zo’n meeloper, dat dan weer wel.

Ja, de verjaardagen waren in mijn tijd wel anders en dat kwam niet zo zeer door de oorlog, want mijn moeder was best creatief. Maar een kinderfeestje kan ik me niet herinneren en volgens mij kwam alleen mijn oma op bezoek en verder niks. Ik kreeg altijd een boek en ik kan me nog een doos met hele kleine kraaltjes herinneren, die ik ’n keer heb laten vallen, zodat ik ze tussen de naden van de houten vloer moest uitpulken. Ik ben best wel een geduldig mens als ik iets pietluttigs moet doen en dat stamt vast uit die tijd. Touwtjes uit de knoop halen, schroefjes uitzoeken, dat soort werk.

Onze kleinzoon kreeg trouwens een ‘ouderwets’ cadeau van zijn ouders en de rest van de familie: een elektrische trein. De basisuitrusting daarvan, mooi spul om te zien en zijn vader is aangesteld als stationschef, een belangrijke functie zolang zijn zoon nog enige begeleiding nodig heeft bij het beheer van het emplacement. En zo vreemd, hij vindt dat helemaal niet erg en doet ’t onbezoldigd.

Maar heerlijk, we kunnen met dit cadeau met z’n allen járen vooruit bij verjaardagen, want wat kan daar als aanvulling niet allemaal bij, zeg! Wagonnetjes, spoorbomen, seinlampjes, bergen, dalen, tunnels, kerkjes, mannetjes, huisjes, boompjes, beestjes……..

4 reacties op “Sporen…….

  1. karin

    juli 7, 2008 at 12:22pm

    en je wilt niet wèten wat die frutsels die erbij kunnen kosten…’t kind heeft echt geluk dat papa en mama het ook leuk vinden.

  2. els

    juli 7, 2008 at 12:37pm

    Ik heb begrepen, dat mama de rails in elkaar heeft gezet? Dus ook papa heeft misschien wel begeleiding nodig bij het beheer van het emplacement! Veel plezier dan maar met z’n allen!

  3. martine

    juli 9, 2008 at 5:25pm

    Leuk, een electrische trein! Ennuh… bij mij op school was het ook “meneer” en “juffrouw”, maar geen Montessori. Ik vind je site erg mooi! Liefs Martine

Laat een reactie achter op els Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)