Vorige week ben ik op aanraden van mijn deskundige van Windows overgestapt op Linux. Het is wel een alles-is-anders-show, maar toch ook weer niet zo. Ik moet de weg nog ’n beetje leren vinden, maar het gaat steeds beter. Al gaat dat bij mij met een slakkengang.
Ik ben er zo een van : als iets werkt, dan hoef ik eigenlijk niks anders (dat heb ik al bij een aardappelschilmesje of zo, hoor!) , maar het is wel sneller allemaal en ik ben in principe toch wel in voor iets nieuws in het leven dus hup: moeders aan de Linux!
Nou, en ik heb nog ’n deskundige: onze oudste dochter, die me deze week geholpen heeft met de tuin. Ik heb allemaal nieuwe vaste planten gekocht, dat krijg je als je op vakantie gaat naar Engeland en daar van die schitterende tuinen ziet. Dan jengelt het maar door mijn hoofd: “ Zo wil ik ‘ t ook, zo wil ik ’t ook!”
Maar die planten moeten dan wel allemaal de grond in. Mijn dochter vindt het leuk, hoor, en mijn ietwat stijve motoriek is er maar wat blij mee, dat ze dat vindt. Ze heeft er ook best verstand van en kijk op dus het is fijn, dat ze me helpt. Het is heel leuk geworden. Moet allemaal nog uitgroeien natuurlijk, maar de kleur is er al. Leuk, leuk.
Iets minder leuk zijn de slakken, die uiteraard wel van mijn mooie planten dienen af te blijven. Als ik er een tegenkom, mik ik ‘m in de groenbak, waar ie nog genoeg te eten vindt als een soort galgenmaal. Want wat er verder met ‘m gebeurt als Circulus die groene bak op een voor de slak fatale woensdag omkiepert in z’n auto, tja, that’s out of my hands. Dan is dat de gang die slakken moeten gaan.
Mijn zoon heeft een lief hekje gemaakt langs het trapje naar mijn kas, die wat hoger staat dan de rest van de tuin. Handig voor moeders als ze een dag last heeft van een slakkengang. De mantelzorg is goed geregeld hier, dat merk je wel…..!