 |
Zaterdag was onze oudste kleinzoon jarig. Twee jaar werd ie. Zijn ouders hadden de kamer uitbundig versierd met slingers en ballonnen en hadden taart laten aanrukken, de hele familie- en kennissenkring laten weten dat ze welkom waren om de jarige uitgebreid te feliciteren. Dat hebben ze dan ook gedaan, rekeninghoudend met het slaapuurtje van de jarige, want een dreinerig feestvarken, dat is natuurlijk helemaal niks.
Hij was écht jarig, de cadeautjes vond hij een aardige uitvinding en die werden gedoseerd aangeboden om hem niet onder te sneeuwen. Hij had een verjaarsmuts en daar had hij zo z’n eigen idee over: niét op! Daar hou ik wel van, je kunt je wel van alles laten aansmeren. Wij hadden een poppenkast voor hem, die van stof is en in een deuropening bevestigd kan worden. Valt hij ook niet om. Er zat een, volgens ons, aardig, onschuldig kijkend narrenfiguurtje op de voorkant, maar dat vond Stijn maar niks. Hij was er bang voor. “Néé! Klaar,” zei hij. We hebben ‘m maar opgerold. Op een rustiger moment moeten ze het maar weer eens proberen. Hij heeft speelgoed, dat bij de lichtste aanraking brult, bromt, rinkelt, loeit, maar dat is kennelijk niet zo eng als ons eenvoudige clowntje!
Op de peuterspeelzaal, waar hij twee dagen per week heengaat had z’n verjaardag al een try-out gehad en daar was een video-opname van. Zo’n 10 peutertjes van zijn leeftijd rond de tafel, met een zingende leidster als animeermeisje, alle verjaardagsgerelateerde liederen ten gehore brengend.(Ze verdienen die salarisverhoging écht, hoor!) De kindjes zingen op twee-jarige leeftijd nog niet echt mee. Stijn mocht de tractatie, die zijn moeder met veel gevoel voor creativiteit had ingepakt in de late avonduren, ronddelen en wat zijn die kleintjes nog geduldig afwachtend, zeg! Dat is volgend jaar wel anders, reken maar. Maar het was leuk om te zien.
Kinderverjaardagen, ze zijn anders dan toen onze kinderen klein waren. Ik hoorde, dat je ze zelfs door McDonalds kunt laten regelen! Ik zie mezelf nog in de keuken staan, poffertjes bakkend voor een hele horde. Als je de laatste had gehad stond de eerste alweer naast je met z’n lege bord! Slopend was het, maar wel leuk. Ik moet mijn kinderen toch eens vragen of ze zich hun verjaardagen eigenlijk nog wel herinneren. ‘k Heb genoeg moeite gedaan destijds..denk ik….geloof ik…tóch?