De band met de trouwe klant…..

Toen wij zo’n 28 jaar geleden ons huis huurden van een woningbouwvereniging, die heel toepasselijk “Ons Huis” heette, tenslotte wás het ook hun huis, betaalden wij naar later bleek aardig wat méér huur voor onze woning dan onze buren. Zelfde huis, alleen is ons huis een hoekhuis, dus die meerprijs was sowieso wel logisch als het “iets” meer was geweest. Maar het scheelde echt aardig wat met de buren. Nou ja, zo’n aanpassing  gebeurde eigenlijk altijd bij een nieuwe huurder met een  nieuw contract, dus dat was niet zo bijzonder.

Later scheelde het nog wel meer omdat wij, in tegenstelling tot de buren, alle ramen en buitendeuren in het huis lieten voorzien van dubbel glas. Dat was een aanbieding van de huisbaas, waar wij dus gebruik van hebben gemaakt. We hadden studerende kinderen, we namen als ouders met een grenzeloos vertrouwen tenminste aan dat ze dat zaten te doen op hun dubbelbeglaasde kamers, en we wilden niet dat onze bloedjes op de tocht zouden zitten. E.e.a. had een hogere huur tot gevolg, maar het bleek heel comfortabel, ook qua geluid van buiten.

Nog weer later kochten we het huis van onze verhuurder, werden dus huiseigenaren en het contact met “Ons Huis” werd minder, want het was nu óns huis. We hebben nog een klusabonnementje van ze en als er aan de huurwoningen iets wordt gedaan, vragen ze altijd of wij als kopers en “ouwe klant” willen dat het betreffende werk ook bij ons moet worden gedaan.  Maar even goeie vrienden, hoor, als je het zelf al hebt gedaan of je vindt ’t niet nodig. Gezellig, gezellig…..

Vanmiddag zag mijn zoon toevallig, dat zijn dure abonnement bij UPC voor heel wat minder wordt aangeboden aan nieuwe klanten. Hij belde met de klantenservice, want het scheelde echt tientjes, hoor. Maar daar kreeg hij te horen dat ze geen boodschap hadden aan ouwe en ondanks alles trouw gebleven klanten. Die betalen dus gewoon hun hogere abonnementskosten door. Het is dus dondersgoed opletten geblazen met die gasten.

Hij heeft na onderhandeling nu wel een soort deal gesloten, geloof ik, maar het is eigenlijk best een rare constructie dat je alle reclames van die lui moet volgen. “We kunnen niet al onze 20.000 klanten op de hoogte gaan houden, meneer!” werd er gezegd. Stilzwijgend verdien je dus het meest aan ouwe klanten. Zouden er meer bedrijven zijn, die het zo doen? Verzekeringen, energiebedrijven? Ik noem maar wat. Wat is een supermarkt dan eigenlijk een transparante winkel, hè? De ene week de druiven nog 1,69 en vandaag waren ze een euro! Gezellig, gezellig…..


Peacemakers……

Onze buurman, die al ’n aardige leeftijd bereikte, is bezig die te verlengen door de aanschaf van een pacemaker. Die is ‘m in het ziekenhuis aangemeten door een dokter die d’r verstand van heeft en naar wat we van onze buurvriend horen is het wennen. Hij is nog gauw vermoeid, dat is ook wennen, maar verder bevalt ’t goed. Hij zet heel verstandig in zijn energieverbruik de tering naar de nering. Als je 86 bent mag dat.

Toen bedacht ik me: wat zou het eigenlijk prachtig zijn als je bij mensen peacemakers zou kunnen inbrengen! Want ik vind het maar een rommelig zooitje de laatste tijd. Waar dat allemaal op moet uitlopen, je vraagt het je af. Men schiet elkaar maar overhoop en bij gebrek aan een vuurwapen schijn je met een mes ook een heel eind te komen. Zóveel agressie overal. En niet alleen óver de grens….

Hier niet zover vandaan, in Loenen (Vel.) (dat ‘Vel.’  moest je er in het postcodeloze tijdperk altijd achter zetten, anders kwam je brief ergens richting Randstad terecht en wie wil dát nou?) zijn Leidse studenten aan de gang om een erebegraafplaats op te knappen. Als project in hun kennismakingsweek.

De gedenkstenen worden gepoetst en hersteld, de paden en struiken weer netjes gemaakt en ze vinden het nog mooi werk ook. Ze stappen elke morgen om 8 uur in de bus en om 4 uur ’s middags gaan ze weer richting Leiden.  De Oorlogsgravenstichting is erg blij met de hulp. Er liggen 4000 oorlogsslachtoffers in Loenen en er zijn nog veel meer erevelden, verspreid over ons land.

Dus oorlog is al heel lang niks nieuws. En het grootschalig voor elkaar opkomen is er wel af. Ik denk daar beslist te simpel over. Gelukkig zijn er overal mensen, die in alle talen grootschalig kunnen uitleggen aan simpele zielen dat een Wereldoorlog niet meer kan, want handelsbelangen mogen natuurlijk geen extra roet in eten gooien. Als er eten is dan. Maar als je optelt wat er overal speelt en waarvan je door de moderne communicatie tot op de minuut kunt volgen hoe een en ander verloopt, vind ik dat al die oorlogen bij elkaar de naam Wereldoorlog wel zouden verdienen. Ik ben niet vrolijk.

Maar voorlopig hoop ik vurig dat die poetsende jonge mensen met hun mooie initiatief daar in Loenen(Vel.) ’n beetje peace opdoen  voor de rest van hun leven…..

 

 

 

 

 


Programmering…..

***Uiteraard wijzigingen in het avondprogramma op de publieke zender na het overlijden van de prins gisteren, maar om nou een documentaire over Friso te laten volgen door “De groeten van MAX”……


Babydol……

Weet je wat ik niet zo goed begrijp? Waarom voetballers met hun pasgeboren baby gaan rondlopen op het veld. Om te laten zien, dat ze meer kunnen dan voetballen?  Soms hebben ze nog meer kinderen bij zich, van henzelf dan.

Niet een geleend “‘de jeugd heeft de toekomst'”-kind, zoals gebruikelijk bij het begin van een wedstrijd. Die gewoonte vind ik trouwens leuk, hoor. De jochies en vaak ook meisjes die met hun idolen het veld op mogen lopen, zijn daar duidelijk trots op.

Maar je ziet soms ook voetballers, die net vader zijn geworden en een doelpunt scoren,  van die wiegende bewegingen maken met hun armen. Ze dragen dat succes dan, naar ik mag hopen, op aan hun vrouw of vriendin, die er (mede) voor gezorgd heeft dat er wat te wiegen valt.

Maar dat gesjouw met je nageslacht op het veld vind ik wat overdreven. Voetballer is gewoon een beroep. Zie je ooit een stukadoor met een baby rondlopen op z’n werk? Nou dan……..