Wat is het koud, hè…..?

Dat schijnt maar tijdelijk te zijn, want volgens de voorspelling is het de volgende week weer ‘uitzonderlijk zacht’! Geen staat op te maken, dat rare weer. Het is dan wel koud, maar om te zien erg mooi weer. Voor sneeuw, wat volgens iedereen toch bij kerst hoort, moet je ook ergens anders zijn. In Japan bijvoorbeeld.

Nou ja, wij blijven maar ’n beetje binnen. Ik zie mijn familie verdeeld over twee dagen. Daar is er alweer één van om, maar het was gezellig, hoor. Dat wordt het vandaag dus weer! Het is maar goed dat we een familie-app hebben, waar iedereen terecht kan, ook al is hij niet lijfelijk aanwezig hier. Vervelend, dat gespleten gedoe, maar het is niet anders.

We zijn geboosterd en verder nog niet iedereen, maar een paar hebben wel corona gehad. Gelukkig niet in hevige mate en nu nog wachtend op de prik, maar het is raar op welke tijden de afspraken zijn en de lokaties vallen vaak ook niet mee. Onze zoon heeft een collega, die in Dronten woont, maar de dichtsbijzijnde lokatie waar hij terecht kon was Apeldoorn om half zeven ’s morgens! Hij wil de prik graag, dus hij gaat wel naar de afspraak. Onze dochter moet ’s avonds om half tien. Er wordt dus hard aan gewerkt door de vaccineerders, je kunt niet anders zeggen.

Maar ergens is het een vreemde periode, die ik altijd beleef als warm en gezellig. Dat is natuurlijk nog wel zo, maar ik zou het wel weer eens normaal willen, net als altijd. Iedereen van mijn naasten tegelijk bij elkaar, zoals je bij al die Merry Christmas-reclames die je op de televisie ziet, met al dat eten op tafel. Dat eten vind ik vaak wat overdreven veel. De bedoeling is dan dat je denkt: “Zo was het altijd, zo moet het maar weer worden!” En daar geloof ik niks van, hoor! Ik denk, dat iedereen ook van deze tijd leert, dat het ook wel een beetje minder kan. En dat hoeft helemaal niet minder gezellig te zijn! Je komt weer eens even aan elkaar toe met minder mensen en omkomen van de honger hoeft in dit land niet als iedereen op elkaar let op een goede manier. Nou, zo kan ie wel weer……

En dan heb ik, doordat ik het toch wat druk had op mijn manier: het huis toch kersterig maken, we hadden leuk veel kerstkaarten en dat vind ik geweldig, de was moet gedaan en omdat we geen hulp meer hebben moet er schoongehouden worden. Dat gaat me wel aardig af met hulp van Kloris en niet te vergeten onze mantelzorgende zoon, die het zelf ook druk heeft zo voor het einde van het jaar. En gelukkig zijn we positivo’s, we denken namelijk dat het ’t volgende jaar beter wordt! Vergeet de Elfstedentocht, die wordt ónder water afgelegd en d’r niet meer bovenop! Jammer, maar helaas. En zo zal er nog wel meer veranderen. En we krijgen weer een kabinet, zeggen ze. Met twintig ministers. Nu maar hopen dat het niet omvalt vanwege de topzwaarte. En het wordt weer lente en misschien een warme zomer. Of een hete. We zien het wel. Aanpassen aan van alles wordt het sowieso.

Voor een “prettige kerstdagen”-wens ben ik een beetje aan de late kant, maar voor een goede week richting het nieuwe jaar niet! Hou het maar warm, ondanks de gasprijs, dat kan ook met een ( foute ) kersttrui, geniet van de lichtjes en de oliebollen! Tot in 2022……(waar blijft de tijd!)

Niezen in je elleboog, hè…..!


Even bijpraten…..

Dat doe ik met best veel mensen. Al is het maar met buurvrouwen, die ik tegenkom als we bij de auto staan op de parkeerplaats. We zien elkaar wat minder uiteraard, want het is verhipte koud en als je, zoals mijn naaste buur besluit: van de trap te vallen, waardoor je helemaal van je normale padje af bent, zie je die natuurlijk helemaal niet. Het gaat trouwens goed met haar, hoor. Nog steeds onthand natuurlijk, maar ze vindt haar logeeradres erg gezellig en heeft besloten er in ieder geval tot na de kerst te blijven! Wel heeft ze haar zoon verzocht of hij even de winterbanden onder haar auto wil laten zetten. Van plan dus om gewoon door te gaan waar ze gebleven was. Al is ze negentig.

We schelen niet zoveel in leeftijd, want ik ben deze week 85 geworden. Dat voelt niet anders dan 84. Wel heb ik een boosterprikbrief gekregen en een afspraak gemaakt. Alleen moet ik nog toestemming krijgen van de Trombosedienst, afhankelijk van de uitslag van de prik, die ik mezelf moet toedienen a.s. maandag. Als die goed uitvalt, mag ik ook door de GGD geprikt worden. Geboosterd dus. Kloris mag ook mee, want ook hij is, hoewel jonger dan ik, boven de tachtig.

Maar verder zal ik blij zijn als de goede Sint vertrokken is, want ik ga het huis niet eerder kerstenen. Daar heb ik namelijk erge zin in. Kaarsjes branden doen we natuurlijk al weken. Maar mijn kerstdorpje opzetten, de kerstboom weer aankleden, de lichtjes buiten weer regelen. Een kerstkrans maken voor aan de deur. Gezellig, gezellig. Ik hou d’r van. Ik hoorde al, dat mijn dochters zich niet veel van de Sint hebben aangetrokken en al verder zijn dan wij. Erfelijk belast. Ach, dat moeten we allemaal maar doen. Je eigen plek leuk maken, voor jezelf, maar ook voor anderen. Wordt het vanzelf ’n beetje warmer.

Ik krijg elk jaar een mooi vogelvoederhuis te leen van onze tuinman. Hij brengt dat in november mee en neemt ‘m in maart weer mee naar zijn berging. Heeft hem zelf gemaakt en de vogels vinden het een chique restaurant. En zo zien we allerlei vogeltjes langskomen. Als ik bezig ben de mezen-(eigenlijk meer mussen-)bollen op te hangen en het strooivoer aan te vullen, waarschuwen ze elkaar. Dat is erg leuk. Zitten ze op een rijtje op de dakgootrand of de schutting te kwetteren. “Aan táfel!”, zoals mijn moeder vroeger riep als het eten klaar was……..

De vogeltjes zijn even aan het uitbuiken…..