Assistentie……

We kregen een brief van onze huisartsenpraktijk dat men afscheid gaat nemen van een assistente, die 36 jaar gewerkt heeft voor een hele rits dokters van eigenlijk nog steeds dezelfde praktijk. Ze gaat nu met pensioen.

Toen wij in de zeventiger jaren naar deze contreien kwamen vanuit de stad Groningen zijn we nogal eens van huis gewisseld. Dat was voor collega’s de reden om, toen wíj met pensioen gingen, in een cabaretvoorstellinkje een grapje te maken van onze familienaam. Toen waren we de familie “Verkasweer !” Inmiddels wonen we in ons laatstbetrokken huis 37 jaar. Honkvast, je kunt niet anders zeggen.

Op onze nieuwe stek moesten we na verloop van tijd wel op zoek naar een andere huisarts. De vorige woonde in Vaassen en dan is dat lastig als je patient in Apeldoorn ’s nachts of bij ander ontij je hulp nodig heeft. En laat er nou om de hoek op loopafstand in onze straat een praktijk zijn! We konden er als familie van zes ook nog terecht. Leuke dokter, geen witte-jassen-type én een leuke assistente ! Ja, die pensioendame van de brief dus! Ze heeft 25 jaar voor onze dokter van toen gewerkt. En is toen aan die rits begonnen, want de dokter stopte ermee.

Er is een modern medisch centrum gekomen met meerdere dokterspraktijken, er is een apotheek, een fysiopraktijk, bij verloskundigen kun je terecht, nou ja, vanaf de wieg is het geregeld daar. Dat was dus een hele verhuizing en onze loopafstand werd een rijafstand. Maar de assistente verhuisde mee. Ze kent de mensen van ‘haar’ praktijk, daar veranderde niks aan. We kennen haar dus al heel lang en ze heeft ons zien verouderen. Wij zijn haar daar al heel wat jaren op voor natuurlijk, dus wij haar niet ! De eerste praktijk hier vlakbij had iets dat de nieuwe wat minder heeft natuurlijk. Meer computers en een soort gezelligheid, maar aan de assistente is niets veranderd, hoor!

Ik weet nog, dat ze ’n keer tegen me zei, toen ik uit de dokterskamer kwam: “Kom eens even mee, u hebt uw trui binnenstebuiten aan.” Ze had me ook gewoon mijn jas er overheen kunnen laten aantrekken, maar ze wist ook dat Kloris me er niet attent op had kunnen maken! Nou, zoiets dus. We wensen Fokjelien een lang en gezond leven en een goed pensioen!