Soms heb je van die tijden, waarin er in je omgeving van alles gebeurt. En dat houdt je zodanig bezig, dat er weinig ruimte is voor iets anders. Je krijgt het gevoel een beetje geblokkeerd te zijn, waardoor er weinig uit je handen komt en je gedachten blijven malen om die gebeurtenissen. Je zou willen, dat er een knopje zat, ergens aan je lijf, dat je voor een poosje óm kunt zetten.
Je hoort wel eens, dat artiesten ondanks gebeurtenissen in hun persoonlijk leven, tóch die voorstelling laten doorgaan. Die dat knopje dus kunnen vinden kennelijk. Dat vind ik knap. Misschien is dat ook hun behoud: the show must go on. Hoef je eigenlijk geen artiest voor te zijn, dat geldt voor iedereen.
Jeetje, en het weer werkt ook al niet mee en als klap op de vuurpijl kreeg ik op mijn vraag naar een “ouderensite” bij Google een verwijzing naar een open monumentendag. Daar word je als oudere toch ook niet vrolijker van…..