 |
Het groot uitgevallen plaatje hiernaast herbergt een bloem, die, je zult het niet geloven, “Walter’s Gift” heet. Het is een geranium oxonianum en ook dat moet je maar geloven. Ik vond ‘m toevallig en vind het eigenlijk mooi passen bij Walters opgetekende herinneringen van zijn moeder, die om allerlei redenen ook bij mij beelden oproepen.
Ten eerste omdat Walters moeder van hetzelfde bouwjaar is als ik en omdat haar herinneringen zich afspelen in Amsterdam, waar ik tot mijn twintigste heb rondgelopen en rondgefietst vooral. Bovendien stond de MMS, die ik na de oorlog bezocht, in de Euterpestraat, later omgedoopt in Gerrit van der Veenstraat vanwege de slechte herinneringen, die vele Amsterdammers aan die naam en dat gebouw hadden. En vanwege verzetsheld Gerrit van der Veen natuurlijk. In mijn latere schoolgebouw verzamelden de bezetters mensen die opgepakt waren en over wie nog beslist moest worden wat er verder met hen moest gebeuren. Mijn vader heeft er ook nog een halve dag vastgezeten, nadat een tram was leeggehaald bij een razzia. Mijn vader was doordat hij moeilijk liep wegens kinderverlamming niet zo interessant voor de arbeitseinsatz dus was ie snel weer thuis. Nog een overeenkomst met Walters moeder is, dat er ook bij ons thuis in 1943 een kind werd geboren, mijn broer en ook onze joodse buren werden weggehaald.
Mijn vader was accountant, hoewel hij in die tijd nog studerend was en een administratiekantoor had. De mensen voor wie hij de administratie deed noemden hem nog gewoon “de boekhouder”. De Apollolaan, waar Walters moeder woonde, daar fietste ik dagelijks over naar school vice versa, dus dat klonk ook al bekend.
Ik ben benieuwd naar het vervolg van de memoires, maar vind het erg jammer, dat ze zo ziek is. Ik ben me, ook al vanwege datzelfde “bouwjaar”, zeer bewust van mijn voorrecht nog in goede gezondheid te verkeren. Ga zo wel even zoeken naar ongeverfd hout om af te kloppen…..