 |
Het winkelcentrum bij ons in de buurt kun je aan drie kanten binnenlopen. Het wordt afgesloten door automatische deuren. Toen ik vanmiddag even geld wilde pinnen waren aan de kant waar ik er in wilde, de automatische deuren niet meer automatisch. Tenminste….ze gingen niet verder van elkaar dan zo’n 30 centimeter.
Dan heb je ’n dilemma: wring ik mij er doorheen met de mogelijkheid het lachertje van de dag te worden, omdat je halverwege vast blijft zitten of maak ik de juiste inschatting betreffende mijn contouren en loop naar de volgende ingang? Voor mezelf had ik de keuze snel gemaakt. Ja, ik ben niet gek, zeg!
Maar ik ben toch stiekem even blijven kijken, zogenaamd de etalage van de bloemenwinkel op de hoek bekijkend. Want de triomfantelijke gezichten van de slanke tiepjes die er moeiteloos tussendoor wipten en de vertwijfelde hoofden van de mannen en vrouwen die zich weer eens van hun omvang bewust werden, die waren echt goud waard!
Dat er nou niemand op het idee kwam om er naast te gaan staan met een marktkraampje “Slimfast”! Ze hadden vast goeie zaken gedaan. Er zat wel een briefje op de kapotte deur, dat vrolijk dat kleine endje mee heen en weer schoof “Deur defect. Excuses voor het ongemak”. Ja, zo kun je overgewicht ook noemen natuurlijk: ongemak……