 |
Ze beginnen al aardig binnen te komen, de kerstkaarten. ‘k Heb er zelf ook de nodige en niet nodige verstuurd. Ik heb zo’n adreslijstje, waar mensen opstaan, die dus eens per jaar merken dat we nog leven en dat is andersom ook zo. Teken van leven, mooie gedachte met de kerst.
Ik heb wegens tijdgebrek wel eens een jaar overgeslagen, dat kerstkaarten sturen, en dan krijg je op een gegeven moment zo’n mosterd-na-de-maaltijd-gevoel, dat je het ook niet meer doet. Met het schuldgevoel tegenover al die mensen op wier lijstje je nog stond. Gelukkig ebt dat snel weg met het verstrijken van de tijd, die alle wonden heelt. Bovendien: weet jij in januari nog wie jou een kaart heeft gestuurd en wie niet? Ik niet dus. Waar ik me trouwens wel over verbaas is, dat we eigenlijk nooit twee keer dezelfde kaart krijgen. Niet iedereen koopt ze bij het Kruidvat kennelijk.
Bij ons in de buurt gaat het exact zoals Cockie beschrijft: gesluip in het donker, klepperende brievenbus op een vreemd uur bij het droppen van een kaart bij buren waar je iets meer dan een knik- en zwaaicontact mee hebt.
Onze jongste dochter had een nieuwe dienst van TPGpost ontdekt. We kregen van haar een kaart, waar haar twee jongetjes met kerstmuts opstonden. Ze heeft het druk met haar jonge volk dus mailde ze een foto, haar tekst met goede wensen en een adreslijst naar TPG, die het allemaal in orde heeft gemaakt, verstuurd en wel. Mooi en makkelijk. Volgend jaar mag ze het wel weer anders doen.
Want ik vind het toch nog het aardigst om kaarten te krijgen waarbij je aan het handschrift op de envelop al probeert te raden van wie hij komt. Soms heb je dat mis, maar toch. Zoveel handgeschrevens ontvang je niet meer tegenwoordig. En de postzegels hoef je ook al niet meer te likken…….