Het lieve leven…..

We worden even doodgegooid met de dood. Thema van de Boekenweek dus thema in radio-en televisieprogramma’s. Gisteravond had Sacha de Boer in “Met het oog op morgen” twee necrologieschrijvers aan de lijn.( Mijn ellende is, dat ik dan niet onthoud wie dat waren, maar dat doet er nu even niet toe). Ze hadden een boekje gemaakt met necrologiën. Het schrijven daarvan vonden ze een kunstvorm. Dat mag natuurlijk, maar ze zeiden ook, dat 2002 zo’n prachtig “dodenjaar” was geweest. Het had ze geïnspireerd tot het maken van dat boek.

Freddy Heineken, Paul Huf, Pim Fortuyn, Joseph Luns, Conny van den Bosch, Prins Claus, Poncke Princen en vele anderen, want er waren er nogal wat ontslapen met interessante levens. Het is dankbaar werk, want zo’n leven is dan zo mooi afgerond en klaar, daar kun je wat mee.

In onze krant lieten ze nog zeer levende schrijvers hun eigen grafrede maken. Te beginnen met Marjan Berk, die na haar crematie in een door haarzelf uitgezochte Art-Deco-vaas wil rouleren door de familie. ’n Poosje bij de één op de schoorsteenmantel, dan naar de volgende, ’s zomers liefst op het balkon en ze wil ook mee op vakantie. Lijkt me gevaarlijk. Stel, dat je door de douane aangezien wordt voor coke!

De Iraanse schrijver Kader Abdolah wil terug naar Teheran, omdat hij niet begraven wil worden in natte klei. En in een kist vindt hij het te benauwd. Maar hij dénkt wel aan Nederland als ie dood is. Hopen dat dat dan nog kan.

De dichter Lenze L.Bouwers bedankt zijn uitgevers, omdat ze niet veel aan hem hebben verdiend. Hij spoort de rouwenden aan om nog even een dichtbundel van hem te kopen om ’t een beetje goed te maken. Maar “de tijd heeft het laatste woord”, zegt hij.

Hanz Mirck, die qua leeftijd nog het verst van zijn grafschrift verwijderd is, menselijkerwijs gezien, roept daarin: “Jongen, o jongen, daar lig je nou, je had nog zoveel te doen!”. Hij vraagt zich af of een grafrede ooit áf is en hij wil een “deadline”. Leuk gevonden. Rond de boekwinkels zal het de komende weken een dooie boel zijn en een levendige handel.

Wij houden ons in dit huis maar eerst eens bezig met een “birthline”, want morgen krijgen we er een kleinkind bij. Via een “geplande” bevalling van onze oudste dochter. Spannend, maar ze is rustig en goed voorbereid op de dingen die komen gaan. Morgen mooi weer voor een lentekind!