 |
Nou, we verzeilen weer in de komkommertijd, hoor! Driekwart van de krant gaat over voetbal. “Dá’s logisch”, zou Cruyff zeggen, maar verder….Ja, het vandalisme, dat het gevolg is van dat voetballen. “Liefhebbers” hebben hier zaterdag bushokjes, auto’s en openbaar groen verbouwd en zelfs de ruiten van een bejaardencentrum ingekinkeld, omdat ze niet tegen hun verlies kunnen. Voor woensdag hebben ze hier de ME klaarstaan. Voor als het mis gaat in Portugal. Of goed, want je weet niet hoe de enthousiaste Apeldoorner dáár dan weer op reageert!
Maar afgezien van dit soort leven in de brouwerij hadden we vanmorgen een artikel in de krant over “de snor”. Van Guus Hiddink, van Peter R. de Vries en die van Midas Dekkers. De stelling was, dat als een man zijn snor afscheert, je hem in de gaten moet houden. Want dan wil ie een nieuw leven beginnen! Dat is een soort coming out, hij geeft zich bloot en begint met z’n bovenlip. Een nieuwe liefde is dan ook niet verkeerd. Of de aanleiding, dat kan ook.
Er zijn, zoals iedereen weet, culturen waar het bezit van een kloeke snor het teken van mannelijkheid is. In New Delhi verdienen de politieagenten mét snor zelfs meer dan hun onbesnorde collega’s, omdat een knevel meer gezag uitstraalt! Mijn moeder kende een uitdrukking vroeger: “een zoen van een man zonder snor is als een ei zonder zout”, wat een beetje zielig was voor mijn vader, want die had er geen. Ik zit wel goed, want mijn man heeft een snor én een baard. Voor de kleinkinderen een reden om opa omzichtig te knuffelen, want hij kriebelt. In de jaren zeventig had iedereen in onderwijs en gezondheidszorg een baard ( én een pijp!). Ook een kwestie van overwicht uitstralen of zo!
Ik weet nog, dat mijn man op een regenachtige zondagmiddag besloot om de beharing van zijn gezicht te halen. Dat was zonder meer schrikken. Hij had dikkere wangen en een onderkin gekregen, die hij niet had toen hij onder zijn baard verdween. Onze toen nog kleine kindertjes weenden:”We willen onze pappie terug!”. Er was op zijn werk zelfs een koffiemevrouw, die niet meer tegen hem wenste te praten, zolang zijn baard er niet weer aan zat.
Sindsdien heeft ie ‘m dus weer laten groeien en het hoort ook gewoon bij hem. We hadden vroeger een kennis, die hem “de apostel” noemde. Nou, zo’n image wil je toch niet kwijt? Kan altijd van pas komen. Ik ontdekte trouwens, dat er snorrenclubs bestaan, met regels betreffende de uitvoering van snor en baard en kampioenschappen! Voor als je niet van voetballen houdt……..!