Je kon er op wachten. Verkiezingen als tijdverdrijf en bladvulling. Op de voorpagina van de krant stond vanmorgen:”Wie is volgens u de grootste Apeldoorner?”.
Ze hadden ook al een aantal genomineerden. Een oud-burgemeester, die wij alleen als plein kennen. Maar wij zijn import dus daar kan die burgemeester niks aan doen. Verder prinses Margriet natuurlijk, daar kun je niet omheen als Apeldoorn. Verder Kees Schilperoort en Ronnie Tober, ook niet mis. En Ans Schut, de schaatster, van wie ik niet eens wist, dat we die binnen de muren hadden.
Wie ik mis is Joop Braakhekke, maar eigenlijk vind ik die, sinds ik hem in een kookprogramma in het frituurvet heb zien spugen om te zien of het op temperatuur was, niet groot genoeg. De Apeldoornse goegemeente wordt nu hartelijk uitgenodigd om kandidaten in te brengen.
Aan het begin van de Koning Lodewijklaan staat een monument, gewijd aan de Canadezen, die ons bevrijd hebben. Dat is een enorme mansfiguur van zo’n metertje of zes. Dat lijkt mij een mooie grootste Apeldoorner. Van brons, goed houdbaar…….