 |
Over de “naastenliefde”, waar Lars een paar linkjes over had, heb ik ook nog een schrijnend verhaal. Mijn ouders hadden kennissen, een kostersechtpaar uit een Utrechts dorp. Doodgoeie mensen, gereformeerd, nooit één vlieg kwaad gedaan en zeker mij niet, want ik mocht ’s zaterdags op het kerkorgel spelen en dat vond ik erg leuk. Een piano is toch wat minder arbeidsintensief.
Ze hadden een zoon, leuke jongen ook, die motor reed. Vader had hem die motor zelf cadeau gedaan, z’n moeder vond het eng, maar ja, als die jongen dat nou zo graag wilde dan zou ze wel wat vaker bidden voor zijn behoud. Hij reed met veel plezier overal naar toe en tja, dat deed hij ook wel eens op zondag! En toen was de kerkboot aan. Men sprak de koster er op aan, dat zijn zoon een erg slecht voorbeeld was voor de andere jongeren in de kerk.
Toen kwam de dag, dat de koster en zijn vrouw de politie aan de deur kregen, die kwam vertellen dat hun zoon dodelijk was verongelukt. De verslagenheid in het dorp was groot en het verdriet van de ouders van de jongen was niet in woorden te vatten. Zijn vader verweet zich, dat hij die jongen de motor had gegeven en zijn moeder wist, dat ze toch niet genoeg gebeden had.
Mijn ouders gingen naar de begrafenis en ik zie nóg de woede voor me waarmee ze na afloop naar huis kwamen. Met name mijn moeder was helemaal overstuur. De dominee had aan het graf een donderpreek gehouden over motorrijden op zondag, want God had zo zijn methodes om dergelijk gedrag af te straffen. De ouders, die hun zoon hadden toegestaan Zijn regels te overtreden, kwamen in aanmerking voor hel en verdoemenis. Een woord van troost was er niet bij. Die mensen zijn er nóóit meer overheen gekomen en zijn binnen enkele jaren, kort na elkaar, overleden.
Het is al jaren geleden, maar ik ben het verhaal nooit vergeten. Nu wéér (of nog) zijn er mensen, die in de ramp in Azië een vinger Gods zien en er zijn zelfs sláchtoffers die dat vinden! Daar heb je onmenselijk begrip voor nodig en nee….dát heb ik niet……
CasaSpider
januari 4, 2005 at 3:47pmIk kreeg met Nieuwjaar van een zeer gelovige collega (Pinkstergemeente geloof ik) een brochure over God’s Plan.
Het ging erom of ik al ‘gered’ ben.
Ieder mens is een zondaar.
Ik kan alleen gered worden als ik besef dat ik een zondaar ben, anders heb ik geen enkele kans en zal later branden in het vagevuur.
Allemaal op (be)dreiging en angst gebaseerd. Dat is duidelijk geen God van Liefde.
Ik vraag mij of of mensen die dergelijke dingen over de ramp in Azie zeggen uberhaupt nog wel te redden zijn…
Hansje
januari 4, 2005 at 4:04pmIk ken alleen een God van liefde. En anders zou ik hem niet eens wíllen kennen.
Irene
januari 4, 2005 at 10:19pmDit inspireerde mij tot mijn logje van 5 januari (na 00.00 uur).
R van InR
januari 4, 2005 at 10:49pmHadden ze die dominee bij dat graf maar een duwtje gegeven en dan snel zand erover. Ja veel zand.
karin
januari 5, 2005 at 9:57amdaarom kom ik niet in de kerk, ik heb niks tegen god, maar de kerk “leeft” bij de angst van mensen voor enge dingen en de dood.
Henk (ES)
januari 5, 2005 at 10:17amWow, ja das echt eng, heb zoiets meegemaakt in Belgie bij de begrafenis van een baby. Dat soort mensen moeten ons dan een voorbeeld zijn? Afschuwelijk om zo met mensen om te gaan, alleen maar angsthazen die hun frustraties op een ander afreageren.
Neneh
januari 5, 2005 at 10:45amDat soort gedrag is mensenwerk van een mens die zelf te bang is om te leven, die te bang is dat dingen uitkomen. Die zelf ook jong is geweest en door het oog van de naald is gekropen. Ze zijn eng deze mensen………
Laten ze maar leren dat ze nooit voor God als rechter kunnen spreken….
Zoals de man uit Kampen na de ramp in Azië zei: ‘Dan hadden ze maar niet op zondag op het strand moeten gaan liggen.’
Dan is er toch meer dan een steekje los…….. ik vind ze eng deze gasten, doodeng.
cockie
januari 5, 2005 at 8:22pmGod maakt meer kapot dan hem lief is.
Brillie
januari 7, 2005 at 4:56pmIk sta er ook vreemd van te kijken, dat die mensen nog steeds in een God geloven. Nee, echt. Die betaat niet. En anders dan is hij wel een grote lul.