Ouderwets vermaak…..

Gôh, ik wist niet dat kinderen dat vandaag de dag nog deden: “belletje trekken”. Het is trouwens geen trekken meer, druk, toets of draai is het tegenwoordig. Ja, vroeger toen we nog in Groningen woonden hadden we een echte trekbel, met zo’n ijzerdraadje naar de bel, die nog echt “klingelingeling”deed. Als je maar stevig trok. Tegenwoordig hebben we een elektrisch gestuurd ding-dong-model met van die hangende metalen buizen.

Daar kun je ook uitstekend mee belletje trekken, zoals al vele malen is gebleken deze week, als we voor nop de voordeur opendeden en er niemand stond. Vooral voor mijn blinde man is dat bijzonder geestig, want hij zegt altijd vriendelijk gedag in de veronderstelling dat degene die voor de deur staat wel teruggroet. Eigenlijk best wel lullig als je dan ins Blaue hinein praat. Hij vindt het gelukkig helemaal niet erg en hopelijk hebben de kinders er veel lol van. Je moet wát als je ouders onderwijl de caravan staan in te pakken om naar verre oorden te vertrekken.

Maar sportief vind ik het niet, want wij wonen op een hoek en dan kun je als belletjetrekker eigenlijk te makkelijk en te gauw verdwijnen. Middenin een huizenrij en dán maken dat je wegkomt, dat is pas spannend! Zo deden wij het vroeger. Wij bonden zelfs creatief deurknoppen aan elkaar. Nee, het belletjetrekken is niet meer wat het geweest is……..