 |
Cabaretier Menno Nicolai heeft een liedje geschreven, dat niet door hemzelf werd uitgevoerd, maar door een stel dames, door ánderen dus. Hij vond dat een heel bijzondere ervaring. En hij gaat het vaker doen: materiaal aanleveren voor anderen.
Ik heb zelf voor een cabaretgroepje, dat we hadden op ons werk, wel eens ’n liedje geleverd, maar ook teksten geschreven. Dat vond ik erg leuk om te doen. Onder het schrijven had ik zelf al wel zo’n beetje het idee waar de lach zou zitten en dat klopte ook meestal wel.
Een ander verhaal was, dat je de uitvoering van je teksten moest overlaten aan het groepje en dat daar nog wel eens wat aan schortte. De goeden niet te na gesproken waren er ook nogal eens mensen, die de teksten niet leerden, bij de uitvoering hele stukken oversloegen, waardoor het verband uit het sketchje was, er dan maar een slag naar sloegen, waardoor de kleine grapjes, woordgrapjes vaak, die ik nou net zo leuk had bedacht, verloren gingen.
Dat vond ik helemaal niet leuk, maar kon er weinig van zeggen, want iedereen deed het puur voor z’n plezier, had weinig tijd, de repetities moesten plaats vinden in koffiepauzes en direct na het werk ’s avonds, als iedereen eigenlijk naar huis moest om de piepers op te zetten. Het is dus kommer en kwel als leverancier van teksten en/of muziek of niet, want het ging natuurlijk ook heel vaak goed. En de muziek deed ik zelf dus als daar wat mis ging dan had ik het helemaal zelf gedaan.
En net wat Menno zegt: je moet los kunnen laten. Ik neem aan dat zelfs Carmiggelt of Schmidt wel eens met kromme tenen hebben gezeten…….