Juffrouw Kikkerbil tegen wil en dank…….

Kijk, als ik er van uit ga, dat we nu aardig wat jonge gezinnen in de buurt hebben wonen, zodat ik minstens een optochtje had verwacht van kinderen met lampionnetjes en daar dus van alles voor in huis heb gehaald, want ik vind dat leuk en er kómt dan niemand, tja dan is het over, hoor! Dan maak ik het volgende jaar zelf wel een snoepreisje naar Sint Maarten!

Dat houdt voor dit jaar wel in, dat we dertig pakjes tattoo-kauwgom over hebben. Wat moeten we dáár nou mee? Er liggen ook nog doosjes rozijntjes. Ik moet maar eens overleggen met de moeders in mijn familie. Ik heb geen verstand van tattoo-kauwgom, maar vond het wel prettig, dat het iets “ingepakts” was. Ik vond vroeger, toen mijn jeugdige volkje langs de deuren ging, niets zo erg als al die aan mekaar geplakte snoeptroep, die ze dan ook nog eens gingen zitten tellen en ruilen en waar iedereen dus al met z’n handen aan had gezeten. Ze zijn er nooit ziek van geworden dus waar zeurde ik over.

Een vader elders in het land vertrouwde zaterdag trouwens een in plastic ingepakt stukje snoep niet, likte er aan en dacht dat het een blokje vaatwasmiddel was. Hij sloeg alarm en de politie onderzocht e.e.a., maar het bleek toch gewoon snoep te zijn. Wel afkomstig uit Duitsland en over het algemeen maken ze daar toch nette spullen, maar misschien smaken ze Duits. Boven het berichtje stond: smaken verschillen en zo is het dus.

En daarom zit ik waarschijnlijk op Sint Maarten op 11 november 2007. Dan hadden ze maar langs moeten komen, de lampionnetjes……..