Fles….

Het wordt zo zoetjesaan wel een zorgelijke toestand, hoor, voor vergrijzend Nederland! Ik trek me dat, ondanks dat ik er met veel kunst-en vliegwerk van alles aan doe, dat ik niét vergrijs, ontzettend aan. Want wat moeten wij grijzen nou zonder acceptgirokaart? Dat is toch vreselijk? We moeten alles digitaal gaan betalen, terwijl de helft van grijs Nederland niet eens een computer hééft!

Mijn man, ook grijs, telebankiert niet, maar telefoonbankiert wel en dat is een prima methode voor een blind iemand. Maar ik…ik raak in een grijs gebied als ze me de acceptgirokaart ontnemen. Nooit meer gratis enveloppen halen bij het postkantoor, nooit meer in je mooiste handschrift een overschrijvingskaart invullen, soms met ’n geintje voor de ontvanger er bij geschreven zoals: “doe d’r wat leuks mee!”, nooit meer zwierig je handtekening zetten onder een voorgedrukte kaart. O, ik zal het zó missen.

Nou hád ik al het een en ander geautomatiseerd qua betaling, ik ben heus wel van goede wil, maar ja, er was toch altijd nog wel iets handmatig te doen. En dat wordt me nu dus ontnomen. “De administratie doen”, waaraan ik nog wat status ontleende, wat blijft er nog van over? Ik word weggecijferd.

Het wóórd ‘acceptgirokaart’ gaat ook verdwijnen natuurlijk en dat had zoiets moois van ‘geven en nemen’. En je kon ‘m ook zo lekker nog even laten liggen! Wel tegenkomen in het laatje, maar dan denken:”Ik hou je nog even vast tot de volgende maand”. Heerlijk.

En dan zet De Telegraaf vandaag ook nog in vette letters op de voorpagina : “Ouderen grijpen naar de fles”! Ja, vind je ’t gek, dat het aantal probleemgevallen op dat gebied significant is gestegen? Je krijgt als oudere nogal wat voor je kiezen, zeg! Nou die acceptgirokaart weer.

Poeh, ik moet eens even mijn zinnen verzetten, hoor! Es kijken op internet waar we dit jaar heen zullen met vakantie. Die we natuurlijk betalen met een acceptgirokaart, wat dácht je……!