Watermanagement……

Kleinzoon van vijf zit op zwemles. Gelukkig is dat geen straf voor ‘m, hij vindt het leuk en doet zijn best. Gisteren was ie weer een stapje verder, want hij had een blauwe( o nee, groene!) dolfijn verdiend. Dat is een fase in het stappenplan van ’t lesprogramma. Ook z’n ouders doen hun best, want die moeten er ook heel wat voor regelen. Twee keer per week voor een half uurtje les met hem naar het zwembad, soms op lastige tijden die door het zwembad worden vastgesteld. En met alles er omheen: uitkleden, douchen, aankleden, dat gaat op die leeftijd nog niet bepaald flitsend, ben je zomaar een uur verder. Bovendien behalve tijdrovend is het ook prijzig, maar: alles voor het goeie doel, de veiligheid van het kind. Daar kun je niet jong genoeg mee beginnen.

Vanmorgen stond er een foto in de krant van twee vriendjes, Yannick en Sander, respectievelijk zes en vijf jaar oud, waarvan de oudste de jongste van verdrinking heeft gered door hem, gelukkig met hulp van een langsrijdende mevrouw, tijdig uit het water van het Apeldoorns Kanaal te vissen. De knapen waren, ondanks het ouderlijk verbod, de weg overgestoken naar het kanaal waar Sander, die (nog) niet kan zwemmen van het talud is afgegleden, zó het water in. Yannick deed wat iemand van zes met diploma A, B en C moet doen. Vanzelfsprekend is ie de held van de school en als dank voor de redding heeft hij van Sander een ‘vechtrobotje’ gekregen van Lego. Vrienden voor het leven ook natuurlijk en met de armen om elkaars schouders stonden ze ook zo op de foto.

Onze kinderen hebben goedkoop, namelijk gratis, zwemmen geleerd tijdens het schoolzwemmen. Dat zat vroeger, zelfs in mijn tijd al, gewoon in het lesprogramma. In de derde klas kreeg je dat als je een jaar of 8 was. Wij hebben dus 3 jaar extra de tijd gehad om te verdrinken.

Maar omdat ik een onvervalste zwem-oma had die bijna al haar kleinkinderen, en dat waren er ruim twintig, zelf zwemmen leerde, had ik ook al twee diploma’s toen ik zes was. Ik las de eisen, die nu gesteld worden, en ik geloof dat we vroeger toch minder moesten kunnen. Borst- en rugcrawl was er niet bij. Watertrappelen wel natuurlijk, maar door gaten zwemmen kan ik me ook niet herinneren. Wij moesten onder touwen door, geloof ik. Ik mocht tijdens de schoolzwemlessen in het instructiebad altijd naar het ‘grote’ bad om in m’n eentje te gaan zwemmen. Ik vond er geen moer aan tussen die volwassen ‘baantjes-trekkers’ en verveelde me te pletter, maar ja, ik kon wél zwemmen.

De ouders van tegenwoordig wachten niet tot hun kinderen ouder zijn. Op schoolzwemmen hoeven ze trouwens niet te rekenen, want dat zit niet meer in het pakket van hun school, hetgeen ik knap stom vind. Ze moeten, net als met die Johan Cruyff-voetbalveldjes, maar Inge de Bruijn-badjes aanleggen om de ouders te steunen die het geld niet hebben om hun kinderen tijdig zwemmen te laten leren. Wat qua beweging, plezier en veiligheid toch hartstikke belangrijk zou zijn. Er is tenslotte niet altijd ’n Yannick in de buurt……..