 |
Er was er een jarig gisteren, hoera, hoera, en dat kon je wel zien, dat was ik niet. Mijn geliefde heeft er weer een jaartje bijgesprokkeld. Daar heeft ie geen moeite voor hoeven doen, dat gaat vanzelf. En hoewel hij niets mankeert aan zijn geheugen, integendeel zelfs, moest hij gisteren toch even vragen hoe oud hij nou ook alweer werd. Dat komt doordat het ‘m niet interesseert, ’n jaartje meer of minder. Dat vind ik eigenlijk heel grappig.
Want wat ben je eigenlijk je hele leven bezig met je leeftijd! Eerst moet je oud genoeg worden om naar school te mogen. Hè, hè, eindelijk groot. Dan krijg je gedurende je héle schooltijd die rare tegenstrijdige uitspraken van je ouders. Als je iets niet mág, ben je ‘pas’ zo en zo oud, en als je iets moét ben je ‘al’ zo en zo oud. Terwijl je leeftijd hetzelfde blijft. Raar.
En dan word je es ’n keer achttien, hetgeen heel wat lijkt, maar nog niet zoveel voorstelt, behalve dat je mag afrijden en stemmen. In mijn tijd was eenentwintig de leeftijd waarop je met je pink op tafel mocht slaan. Je werd volwassen geacht. Ik trouwde op m’n 24e. Maar ik had in die tijd nog zo’n kinderkoppie, dat winkeliers, als ik heel volwassen de boodschappen voor mijn heus wel echte huishouden deed, aan mij vroegen: “En zus, wat zal ’t wezen?”. Ik vond dat maar niks en telde het verschuldigde bedrag altijd zeer nadrukkelijk uit met de hand waaraan mijn trouwring zat. Nog ’n geluk dat ik rechts was en van protestantse oorsprong.
Nou, en dan gaat het hard. Je wordt dertig, veertig en ze gaan je afmeten aan de leeftijd van de kinderen. Vijftig is een halve eeuw en dat klinkt toch wel verhipte oud. Denk je. Maar dan ga je de voordelen zien van wat ouder zijn, maar recht van lijf en leden op ’n hoofdpijntje na. Hoewel ze je nog wel eens sporadisch om advies vragen, worden je kinderen zelfstandig. Je denkt wel eens: “Zou je dat nou wel doen?”, maar zégt ’t niet en dat is in de meeste gevallen erg verstandig.
Wij waren al in de zestig toen de kleinkinderen kwamen. Als je kinderen wat later aan de offspring beginnen heb je dat. Het voordeel daarvan is dat wij grootouders zijn op leeftijd, jong gehouden door het grut. Nou, en dan krijg je, dat je niet meer precies weet hoe oud je ook alweer was. Mooi, hoor……..!