Bruispaar……

We hadden ’t even over chemische processen. Niet diepgaand, hoor, gewoon over wat er gebeurt als je ergens suiker ingooit. Sommige substanties gaan dan bruisen en dat bracht mij op een gebeurtenis uit onze prille huwelijksdagen. Lang geleden dus.

Ik weet niet of dat nu nog zo is, maar destijds kreeg een bruidspaar dat in ondertrouw was bezoek van een juffrouw in ’n soort stewardessenuniform namens “de felicitatiedienst”. Ze kwam dan een pakket brengen met artikelen erin, die ze ook moest aanprijzen. Nou, en wat nu geldt was toen ook al: wat je voor niks krijgt daar ga je wel even voor zitten. Dus wij hadden ook zo’n doos.

Er zat van alles in waarvan ze hoopte, dat de kersverse huisvrouw het ook ging gebruiken, schoonmaakmiddelen en zo en voor de kersverse bruidegom was er ook wel wat, hoor. De Avrobode ( als Vara-kind opgevoed hebben we daar verdorie nog een half jaar ’n abonnement op gehad ook!), de krant “De Gooi-en Eemlander” en ja, ook een flesje bier. Ik geloof dat het “Amstel” was. Om het waarschijnlijk standaardgrapje van de juffrouw, dat je geen ander merk in het bijbehorende glas mocht schenken, omdat het anders knapte, hebben we beleefd gelachen. Enfin, mijn man had nog nooit bier gedronken dus het flesje heeft een hele poos onaangeroerd gestaan.

Maar op een avond vond hij, nadat hij in ons piepkleine keukentje een kastje had opgehangen, dat hij nu eigenlijk wel een biertje had verdiend. Als ’n soort bouwvakker. Let wel, het was dus zijn állereerste biertje van zijn tot dan toe hele leven! Twee-en-twintig was ie en ach, zo onschuldig en onbedorven….

Hij nam een slok, trok een vies gezicht en zei: “Getverderrie! Wat is dat spul bitter, zeg!”. “Nou, dan doen we d’r toch een schepje suiker in”, zei ik, ook onschuldig en vooral onwetend. Tjee, wat ging dat aan het bruisen! Er bleef helemaal niks meer van over! En tot overmaat van ramp bleek de keukenmuur zo slecht, dat ook het kastje met veel geraas weer naar beneden kwam.

Ik moet zeggen, dat het na zesenveertig jaar helemaal goed gekomen is, hoor! Mijn man is thans een kenner. Schenkt ook rustig een Jupiler in een Amstelglas en weet dat het dan niét knapt. Mooi, toch, hè? Proefondervindelijk vaststellen der dingen is de basis van wetenschap. En je kunt beter geen suiker in bier doen, dat ook. Zónde, zeggen ze…….