Mond open…..

Mijn man bracht vanmorgen een bezoek aan de mondhygiënist en ik mocht mee. Een mondhygiënist is een man, die de puntjes op de i zet voor de tandarts. Dat denk ik tenminste, want vroeger bestond dit beroep niet bij mijn weten. Als je naar hem wordt doorverwezen dan heeft de tandarts iets ontdekt aan je tandvlees of je poetst verkeerd of je hebt veel last van tandsteen.

Mijn man is een ‘blazer’, hij speelt klarinet en saxofoon, en daarom is hij zuinig op zijn gebit. Hij heeft, ondanks zijn leeftijd, geen lichaamsvreemde kunstwerken in zijn mond op ’n stifttand na. Onze tandarts heeft dus wel eens wat reparatiewerk moeten verrichten tegen een redelijk tarief, maar voor die puntjes op de i verwijst hij dus door.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat zo’n hygiënist hem veel werk uit handen neemt, dat ie vroeger gewoon zelf deed. Of de assistente. De man, bij wie we vanmorgen waren, is een bijzonder aardige kerel, hoor, die precies vertelt wat hij aan het doen is, maar ondertussen toch gauw twintig minuten met je bezig is.

Onderwijl heeft hij het over ‘bloedinkjes’, nogal logisch als iemand tussen je tandvlees zit te peuren, heeft hij ’t over gevaarlijke ‘etensresten’, hetgeen ik erg smerig vind klinken. Alsof mijn man niét dagelijks staat te rossen en te flossen. En hij zit ook wel in een érg mooi praktijkpand in een behoorlijk dure buurt, dus tja…..

Dit bezoek wordt trouwens niet vergoed door de afdeling tand van de zorgverzekeraar. Maar ja, doe het maar eens niet. Het verval slaat tóch al zo toe op onze leeftijd. Dat wil je wel effe tegenhouden. Nou ja, mijn bijtertje hoeft over een half jaar pas weer naar de mondhygiënist, tenzij diens vriend de tandarts hem eerder doorverwijst….