Geborgenheid…..

Het Regionaal Opleidings Centrum (ROC) in Apeldoorn zat tot voor kort verspreid over de hele stad in diverse gebouwen. De automonteurs, de ict-ers, de administratievelingen, de timmerlieden in spé, de recreatie/toerisme-afdeling en de zorgsector, ze zaten allemaal ergens anders. Dat is nu verbeterd: alles is geconcentreerd op één plek. Het afgelopen weekend mochten de Apeldoorners komen kijken in het nieuwe onderkomen van het ROC, vlak achter het station op een prominente locatie. En honderden mensen hebben dat gedaan.

Het is van afmeting een mega-school, een overdekte campus eigenlijk. Veel kleur, veel kunst, heel veel glas, veel licht, het ziet er prachtig uit. Maar het is wel gróót, zeg! Wandelschoenen aan en brood mee om van de ene naar de andere kant te komen. Er waren ouders die kwamen kijken en zich afvroegen of hun kind zich wel “geborgen” zou voelen op zo’n enorme school.

Nou is “geborgen” niet direct het woord dat me te binnen schiet als ik aan mijn middelbare school denk. Bij de lagere school, die in mijn tijd nog geen basisschool heette, maar dat natuurlijk wel was, heb ik dat wel. Ik had vroeger een heel gezellige school, mooi in het groen met lichte lokalen. Maar toen ik naar de middelbare school ging daarna, was álles anders. Sowieso veel groter, niet ongezellig, maar minder “basis” en ik werd zelf anders en dat was maar goed ook.

Maar om op die nieuwe maxischool terug te komen: prinses Margriet is ‘m komen openen en vanwege de feestvreugde heeft Apeldoorn al dagenlang zicht op laserstralen, die van het dak van de school komen en langs de hemel scheren, zodat je precies weet waar de school staat. Ik moet erg denken aan de zoeklichten in de oorlog, maar van die associatie heeft niet iedereen last natuurlijk.

Ik hoorde trouwens een opmerking van een leerling van de opleiding autotechniek, die zei, dat ie heel blij was met al die glazen wanden. Omdat hij dan de meisjes van de kappersopleiding kon nakijken als ze langs liepen. In het oude gebouw kon hij alleen maar auto’s nakijken. Een hele verbetering toch, voor zo’n jongen. Gezellig ook, maar dáár heeft zo’n moeder het niet over als ze het over geborgenheid heeft, neem ik aan……