Vanmiddag zag ik in de supermarkt hoe een klein meisje haar kleuterleidster ontdekte in de winkel. Juffen moeten natuurlijk ook wel eens boodschappen doen. Het kind was helemaal ondersteboven dat ze haar juf ‘in het wild’ tegenkwam en niet op school.
“Juf, zie je mij wel?” vroeg ze. Juf, die haar aandacht bij hele andere zaken had zei: “Ja, hoor, Daniëlle, daar ben je!”. “Ik kan jou ook zien”, zei het kind. “Nou, gelukkig dan maar, hè?”antwoordde juf. Ze moest natuurlijk wel heel aardig blijven doen, want Dani’s moeder had haar ogen en oren niet voor niks op steeltjes. En een juf, al is ze in haar vrije uren, kan natuurlijk een hoop verpesten aan haar imago. Het meisje blééf haar maar achterna lopen, ook al had juf allang “tot morgen” geroepen.
Toen de moeder aan het afrekenen was klom het kind over hekjes, kroop onder rekken door en luisterde voor geen meter. Juf maakte ondertussen dat ze de winkel uitkwam. Morgen is zij weer aan de beurt om ongezeglijke ettertjes op te voeden…….
cockie
november 21, 2007 at 6:08pmHet zou raar zijn als juf haar in de hoek van de supermarkt zou zetten, waar zulke kinderen natuurlijk horen 😉
els
november 21, 2007 at 11:48pmDaarom maakte ze ook dat ze wegkwam!
karin
november 22, 2007 at 8:52amarme juf, als ze een grote groep heeft, kan ze zich bijna niet meer op straat vertonen, laat staan zomaar even boodschappen doen..
Jeanne
december 3, 2007 at 6:11pmIk heb zoiets zelfs wel gehad als docent aan een hbo-opleiding.
Ik woonde in Amsterdam, de opleiding was in Utrecht.
O, wat was het leuk om op het perron in Utrecht de juf te zien om daar dan gezellig mee naar Amsterdam te treinen.
Het was zelfs zó leuk dat deze juf er eerste klas door is gaan reizen…
els
december 5, 2007 at 1:48am…hetgeen ik me ontzéttend goed kan voorstellen!