 |
Omdat onze buurvrouw vanmiddag met haar kleinzoon Monopoly speelde aan haar keukentafel, wij buiten zaten en haar keukendeur met dat mooie weer natuurlijk openstond, hoefden we geen moeite te doen om te horen dat het er fel aan toe ging! “Ja, en dan moet ik jou zeker tienduizend betalen?”,hoorden we “…. maak het ’t nou ’n beetje!” Euro’s of guldens, dat zei ze er niet bij. Nou ja, bij Monopolygeld is dat ook niet belangrijk. Kleinzoon was niet te vermurwen, hij had hotels dus oma moest dokken.
Ik was trouwens weer even terug in de tijd, want wij speelden vroeger bij mijn ouders thuis vaak Monopoly. Meestal op zaterdagavond als de “kleintjes” naar bed waren. Mijn vader beheerde altijd de bank en niet dat we ‘m niet vertrouwden, hoor, maar hij wisselde en betaalde altijd zo snel, dat hield niemand bij en je dacht al gauw : “…nou ja, het zál wel!” en dat is niet de goede instelling om een spelletje Monopoly te winnen. Mijn vader won dus heel vaak en dat gaf ook te denken natuurlijk.
Het was altijd wel heel gezellig. Ik moest lachen om de Lange Poten als straatnaam en de Barteljorisstraat vond ik zo’n olijke naam, daar had ik best willen wonen als ie niet helemaal in Haarlem was geweest. Mijn vader beweerde trouwens, dat met Het Dorp het Amsterdamse Betondorp werd bedoeld, want daar was ook een Brink. Dat geloofden wij natuurlijk, want we woonden er vlak bij in de Watergraafsmeer, hoewel ze er volgens mij helemaal geen Dorpsstraat hebben. Maar wij vonden het wel een dorp.
Onze buurvrouw vond vanmiddag dat het spel wel een beetje erg lang duurde. Ik kon aan haar stem en reacties horen dat ze eigenlijk niet zoveel zin meer had. Ze liep naar de schuur waar haar man bezig was. Duidelijk met de bedoeling om hem over te halen haar plaats in te nemen. Maar opa was, heel slim, een deur aan het verven en daar halverwege mee ophouden, dat kon natuurlijk niet! Dus buurvrouw moest langs “af” en kreeg geen tweehonderd pegels. De slimme en zakelijk goed onderlegde kleinzoon zal wel gewonnen hebben, dat hebben we niet meer meegekregen.
Wij hebben geen Monopolyspel en ik denk ook niet, dat het er komt. Er zitten teveel aspecten in, die ik ondertussen discutabel vind. Er gaat teveel geld in om, het willen bezitten van een hele straat lijkt me niks, die huizen en hotels doen te veel denken aan de vastgoedbusiness. En nou, je weet wat een enge wereld dat is, je bent er je leven niet zeker. Dan die nutsbedrijven en stations, die in het spel voorkomen, toen het nog overheidsbedrijven waren kon je je er wat bij voorstellen. Maar die overzichtelijkheid is voorbij. Nee, ik ga mijn familie niet meer in verwarring brengen met Monopoly. Het woord alleen al. Bovendien hebben wij geen goeie bankiers in de gelederen. Anders waren we wel rijk geweest.
En zolang je ze niet rechtop in een sporthal achter elkaar gaat zetten, die stenen, is domino ook leuk en dat spel duurt niet zo lang. Of kwartetten…..