’n Hele toer…..

Het is dat we even boodschappen moesten doen, maar verder zaten we televisiegewijs gekluisterd aan de Mont Ventoux vandaag. Een tour-etappe volgen vind ik doorgaans niet zo bijster interessant. Het laatste sprintje vind ik meer dan genoeg en als steeds dezelfde wint zelfs dát niet eens.

Maar er is de laatste dagen zoveel gepraat over die ‘mysterieuze’ berg, waar heel veel mensen, ook hele gewone, die ik tot dan toe als heel normaal beschouwde, minstens ééns in hun leven tegenop willen. En ze kunnen niet eens uitleggen waaróm precies. Ik hoorde gisteren zelfs over iemand, die dat in de nacht ging doen. Dat is dan wat je noemt een ** ” Nacht op de kale berg”. Want kaal is ie, hoor. De weg er naar toe niet helemaal, maar die is dan weer ontiegelijk steil, vooral het laatste stuk.

De rit vandaag was spannend. Hoewel ik moeite heb met het feit dat degene, die kans heeft de rit te winnen dat niet mag proberen. Vanwege “stalorders” oftewel: hij mag niet van zijn baas. Anders loopt de podiumplaats van een ploeggenoot gevaar. Ik zeg dan met mijn huisvrouwenverstand: dan had dié vent maar harder moeten rijden om zijn podiumplaats zeker te stellen. Maar die redenering schijnt dom te zijn.

Morgen is de laatste dag van de Tour. Dan zijn ze in Parijs. Wie ‘m gewonnen heeft, die Tour, dat weten ze al, daar kan niets meer aan veranderen. Iemand kan alleen de laatste etappe nog winnen en wie dat zal zijn is nog een verrassing. Toch nog ’n verrassing. Als ik ’t goed begrepen heb, hoor, want al die truien: geel, groen, wit, bolletjes en dat gegoochel met minuten en seconden, met klassementen, het kan me allemaal gestolen worden. Maar dat er een Rabo-renner won op die kale berg, ook al is ’t ’n Spanjaard, dat vind ik dan toch wel weer leuk. En het is niet eens mijn bank.

Nou, ik ga maar eens naar beneden. Een salade maken. Inderdaad ja, stalorders……..

(** “Een nacht op de kale berg” is de titel van een symfonisch gedicht van Modest Moessorgski, voor wie dat even was ontschoten……)