 |
We zagen op Discovery een programma, waarin wetenschappers uit de doeken deden wat er allemaal mogelijk gaat zijn op het gebied van onze genen. En dat in een niet eens zo ver verwijderde toekomst, hoor! Dat bijvoorbeeld een lichaam zichzelf kan ‘repareren’ . Bij een muis was ontdekt dat die het al kon. Over een poosje zullen ze er achter zijn hoe dat werkt en welk gen daarmee gemoeid is. Ook voor mensen. Dan zetten ze dat bepaalde gen bij iemand gewoon aan. Knopje om en voilá: nieuwe hartklep! Er zouden zelfs verloren ledematen opnieuw kunnen aangroeien. Er schijnen beesten te zijn, waar dat al bij gebeurt.
Bovendien is er een gen ontdekt, dat verantwoordelijk is voor onze veroudering. Als ze dat kunnen uitschakelen of vertragen zou je zomaar 150 kunnen worden!
Daar moet je toch niet aan dénken, zeg! De vergrijzing vinden ze nu al zo’n probleem! En tot je negentigste aan het werk blijven zal dan ook wel moeten, anders wordt het allemaal onbetaalbaar. Maar je wilt niet weten hoe gefascineerd die wetenschappers zijn door alles wat ze ontdekken! Die gaan wel door, hoor!
Er zal wel iets verzonnen moeten worden om de overbevolking een beetje in de hand te houden. Ik herinner me in dat verband een aflevering van Star Trek, waar ik destijds een grote fan van was. Daar kwam toen een volk in voor, dat van zijn leiders op z’n zestigste moest opstappen. Verdwijnen zogezegd. Wát je ook aan ’t doen was op dat moment, nuttig of niet nuttig, als je zestig werd was het einde verhaal. “Lang zal ze leven” werd er niet meer gezongen op je verjaardag.
Je kreeg wel een mooi ‘afscheidsritueel’, je ging niet zo maar bij het grof vuil, maar toch…pfft!…een soort van weggebeamd werd je. Anders werd het te druk. Iedereen wist wel waar ie aan toe was. Kon zich voorbereiden, van alles regelen met de familie in afwachting van de onvermijdelijke dag.
Captain Jean Luc Picard vond het uiteraard ‘onmenselijk’, deze regeling en wilde wel iemand redden. Daar ging het verhaal dus over of het ethisch verantwoord was en zo. Praktisch was het zeker, maar hij vond het toch niks. Hoe het afliep weet ik eigenlijk niet meer, maar ik heb het idee kennelijk onthouden.
Stel dat die gen-jongens op deze voet doorgaan dan zal er toch ook wel nagedacht moeten worden over een dergelijke werkwijze. Of dat op je zestigste zou moeten, nou, met dat gen dat je niet laat verouderen is dat misschien wat aan de vroege kant. ’n Prettige gedachte is, dat ’t niet mijn probleem zal zijn. Ik mag, als er geen rare dingen gebeuren, nog gewóón verscheiden. En zestig ben ik al geweest…….