Klantvriendelijke bank……

Het volgende verhaal heb ik als reactie al bij Verbal Jam gemeld, maar eigenlijk is het toch wel te mooi om het ook hier niet even te vertellen. Toen ik nog jonge kinderen had, ben ik vanwege de flexibele werktijden gaan werken bij de thuiszorg. Werkgevers met opvattingen over deeltijd waren er niet zoveel in die tijd. Vandaar.

Zo werd ik geplaatst als hulp bij een alleenstaande oude man, aannemer geweest en hij zat niet bepaald om geld verlegen. Zijn kapitaal stond natuurlijk wel op de bank, want daar zagen z’n kinderen c.q. erfgenamen uiteraard nauwlettend op toe. Maar elke vrijdag, een van de dagen dat ik er was, daarom weet ik het ook, belde hij z’n bank. Hij wou z’n geld zien. Letterlijk zién dus.

Nou was ’t een dorp, waar hij woonde, hij was een goeie klant dus kwam er een bankmedewerker, altijd dezelfde, met een kistje met bankbiljetten. De man wist toch niet hoevéél hij precies had, hij stak z’n neus in het kistje, zag dat het goed was en rookte daarna tevreden een sigaartje met die bankman. Zijn geld wás er nog.

Misschien hadden toch meer mensen dat moeten doen…….