 |
‘k Las, dat er voor de herdenking van de moord op Pim Fortuyn, alweer acht jaar geleden, relatief weinig belangstelling was. Zo gaat dat dus. Want waar is ondertussen zijn “gedachtegoed” gebleven? Dat woord was toch zeer verbonden met de naam Fortuyn.
We hebben het er hier wel es over gehad, hoor: wat zou er gebeurd zijn als hij was blijven leven? Had ons land er dan anders uitgezien? Was ie premier geworden, zoals hij van plan was? Of zou het Fortuynse gedachtegoed verwaterd zijn, omdat opportunisme nou eenmaal beter werkt? De hype, die de man destijds veroorzaakte met z’n “at your service” vond ik eng.
Toen hij omkwam, en dat was op zich natuurlijk onvoorstelbaar verschrikkelijk, zaten wij in Zwitserland en de week die volgde met al die hysterische toestanden rond zijn begrafenissen, want dat waren er nogal wat, geloof ik, hebben wij helemaal niet meegekregen. Ja, wat beelden op de televisie, want hij was wel internationaal nieuws natuurlijk, maar dat was het dan. En dat spijt me niks.
Maar je ziet hoe vergankelijk je bent als mens met gedachtegoed. Ze zijn er wel, hoor, die als mens dan wel tot stof wederkeren, maar toch aardig wat ideetjes achterlaten. Toch kun je beter schilder of componist zijn bijvoorbeeld. Dan hangt je gedachtegoed in een museum en wordt indien nodig voor veel geld gerestaureerd. En als muziekschrijverd kun je je na honderden jaren nog laten horen. Bach is nog springlevend. Mooi, hoor….!