Woordenwisseling…..

Als je ’n nieuw woordenboek hebt gekocht dan kijk je altijd even of de woorden, die wel deel uitmaken van onze taal, maar zogezegd ‘niet welvoeglijk’ zijn, er tóch in staan. Geef het maar toe! Dat deed je vroeger op school al. Toen was het spannend. Nu niet meer, want je bent door de wol geverfd. Ik kijk tenminste nergens meer van op.

Dirk had een Prisma-woordenboek in de bakken liggen voor de somma van drievijfennegentig. Dat is toch geen geld voor ’n hele taal, zeg nou zelf. En aangezien mijn vorige woordenboek een erfenisje was uit Lars z’n Havo-tijd en daar uiteraard de sporen van draagt, was ik wel blij met m’n koopje. Voor enigszins normale schrijfwijzen heb ik meestal geen woordenboek nodig, maar bij twijfel over het een of ander is het toch wel makkelijk als je ’t even kunt nakijken.

En nu kon ik een woordenboek uit de tachtiger jaren ook mooi eens vergelijken met een van tientallen jaren later. Dat was grappig. Er zijn natuurlijk veel ‘moderne’ woorden bijgekomen en ook Engelse woorden toegevoegd als zijnde onmisbaar voor een compleet beeld van onze taal. Dat komt, zeggen de auteurs, door de ontwikkelingen in de wereld van de informatica, de economie, de rechtspraak, de geneeskunde, de vrije tijd enzovoort.

Dus bijvoorbeeld het woord “oneliner”, dat wordt verklaard als : “een kernachtige (komische) opmerking” (en geliefd bij televisiepresentatoren, verslaggevers, politici en webloggers, maar dat stond er niet bij, hoor, dat verzin ik nu even) staat gewoon in het Nederlandse woordenboek. Gelukkig wel met de fonetische uitspraak “wanlaainer” d’r achter, zodat je behoed wordt voor ’n blooper ( “bloeper”= domme fout).

Maar ik ben zo blij, dat een woord als “aamborstig” er ook nog gewoon in staat. Dat geeft zoiets vertrouwds, hè…..?