In de krant stond, dat een onderwijzer in Duitsland op het schoolplein ten overstaan van zijn tien-en elfjarige leerlingen een konijn had geslacht. Aanschouwelijk onderwijs noemen ze dat. Het meest sadistische van deze actie vind ik wel, dat hij de kinderen een voor een ten afscheid het beestje liet aaien, waarbij ze moesten zeggen: “Bedankt voor het vlees”. Vervolgens sneed hij het dier de keel door.

Op deze manier zou de kinderen duidelijk moeten worden, dat vlees niet zomaar vanzelf in de koeling van de supermarkt ligt. Nu mag je er best eens over nadenken of dat allemaal in de huidige hoeveelheden moet en vegetariër worden is weer het andere uiterste, maar voor de beweegredenen van deze leraar kan ik weinig begrip opbrengen.

De kinderen waren in shock, begonnen te huilen en er waren later slaapproblemen. De directeur van de school heeft de protesterende ouders beloofd, dat iets dergelijks niet meer zal gebeuren. Er waren trouwens ook ouders die het er wél mee eens waren en het een mooi lesje in realiteit vonden. Alsof kinderen tegenwoordig niet al genoeg realiteit te zien en te horen krijgen.

Mijn man, die in zijn jonge jaren tussen de boerderijen in Friesland woonde, waar het slachten van beesten een regelmatig terugkerende bezigheid was, heeft ons wel eens verteld, dat hij als achtjarig jongetje eens de hele ochtend met een geitje had gespeeld. Dat beestje werd toen door de buurman, ’n veehandelaar en een heel aardige man, bij hem weggehaald, omdat het geslacht moest worden. “Hou jij ‘m even vast?”, zei hij. Mijn klorisje is toen heel hard weggelopen en is er behoorlijk van slag van geweest. Het feit, dat hij zich dit voorval na drieënzestig jaar nog exact herinnert, zegt genoeg.

Die Duitse onderwijzer had ik graag van bóven wat wijzer willen hebben…….