Exit…..

Er is alweer ’n bekende van ons overleden en nog in onze leeftijdscategorie ook. Een oud-collega, die jarenlang werkzaam was in de creatief/technische hoek van ons revalidatiecentrum. ’n Techneut eerste klas. Hij heeft heel wat mensen weer op de rails gezet, nadat ze door hun visuele handicap dachten niks ‘handigs’ meer te kunnen doen.

’n Grappenmaker was ie ook en wat dat betreft moest je op je hoede zijn. Als vrouwelijke collega’s helemaal, want hij had de onschuldigste blauwe ogen van de wereld: je trapte er vierkant in. Zo hadden wij in de Tour-de-France-weken altijd een poule, waar veel mensen aan meededen. Altijd in groepjes van drie personen, die zich van fraaie namen bedienden zoals “Cum Fraude”, “List en Bedrog”, “De Pedaalridders”  en nog wel meer mooie verzinsels. De stand werd dagelijks bijgehouden door een andere ijverige collega. Aan het eind wachtte de winnaars een aardig bedragje.

Onze collega, die wij natuurlijk blindelings vertrouwden, adviseerde dan de meestal vrouwelijke collega’s, die er niet zoveel verstand van hadden. Hij heeft mijn team “De Alpenzusjes” eens ’n naam doorgegeven van een renner die allang  afgestapt was. Wisten wij veel. “Ja, hoor es, dat is tactiek”, zei hij.

Bij ons thuis heeft hij in het cavia-rennetje, dat wij ’s zomers in de tuin hadden voor de kinderen, eens stiekem een cavia gedropt, die hij zelf kwijt moest. Wij hadden drie vrouwtjes, dat vonden wij wel genoeg. En we telden ze niet elke dag.  De illegale bezoeker bleek echter een mannetje en binnen de kortste keren was Cato, een van de dames, dus zwanger. “Leuk toch?”, zei Herman met een grijns.

Zo was hij dus. In zijn rouwadvertentie stond ook, dat hij tot het laatst z’n familie op de been heeft gehouden met zijn grapjes en zijn humor. Dat hij gestorven is aan dezelfde rotziekte als zijn vrouw, alweer 12 jaar geleden, is dramatisch voor zijn kinderen. Maar we houden ‘m heel graag in herinnering, deze collega…..