Een verschil van dag en nacht……

…..de opwindende wachtruimte van Dubai Airport, ’s morgens om vijf uur…..

Ja, dat krijg je als je zestien uur achter mekaar in hetzelfde vliegtuig zit! We zijn zo melig als wat, en hoe lang dat gaat duren weet ik nog niet, maar dat gaat wel over. Hopelijk. Je kunt moeilijk je hele leven melig blijven natuurlijk.

Nou ja, we zijn net aan de laatste etappe begonnen. Dubai-Amsterdam. Weer in zo’n mega vliegmachine. Toen we hier vertrokken was het ochtend en dat is leuker opstijgen. Dan zie je tenminste wat. Gisteravond was Brisbane bij nacht ook sprookjesachtig, maar daarna was het donker in Australië. Dat werd het daarna ook in vliegtuig, want na de maaltijd om zo’n uurtje of half tien (ook al zo’n rare tijd!) ging iedereen pitten of in ieder geval iets doen dat er op leek. Slapen in een plane, je moet het eigenlijk niet doen. Want wat word je d’r van?  Precies: melig.

Vanmorgen, tenminste dat was het toen in Dubai, was het nog hartstikke donker om 5 uur. We werden netjes opgevangen door Emerates-dames en overgedragen aan Emerates-heren, die met van die karretjes, waar een paar hulpbehoevende reizigers in kunnen, gelukkig mogen minder steun behoevende familieleden ook mee rijden, want het zijn me toch een einden lopen, zeg! We hebben Abdul niet gezien, die ons op de heenreis tijdens zo’n wandeling tot de islam wilde bekeren.

De plek waar we vanmorgen op de boarding moesten wachten was trouwens een prachtige plaats om de islam in uitvoering te zien. We wachtten daar samen met een Engelse mevrouw uit Londen, die ook assistentie had geboekt. Een hele aardige dame, waar het gezellig praten mee was. We zaten er zo’n anderhalf uur dus dan vertel je elkaar van alles. Dat was leuk en ze was gezegend met het bekende Engelse gevoel voor humor. We hebben met eerbied gekeken naar de zingende imam, die de gelovigen aan hun plicht kwam herinneren om te bidden. En vroeg, hoor! Half zes of zo. We hebben dus heel wat mensen langs zien komen op weg naar de speciaal voor dat doel ingerichte hokjes, een voor mannen en een voor vrouwen. We vroegen ons af waarom je niet samen kunt bidden. Dat heeft Abdul ons niet verteld.

Maar de Engelse ging naar Londen en wij naar Amsterdam. Het was gezellig zo samen te kletsen en de tijd in te vullen. “Nice talking to you”, zei ze. En we weten niet eens hoe ze heet. Ships passing in the
night en zeer vroege morgen in een biddend Dubai.

We zijn op weg naar Mokum…..!