En dan is er koffie…..

Nou, hij is dus weg, de boom. Dat had ie meer gedaan, de tuinman. Hij had een collega-tuinvrouw ( zijn zus, die meestal met hem meewerkt) ook meegebracht én die kraan, die toch geen kraantje bleek. Volgens mij, maar ik heb er geen verstand van, was het eigenlijk een graafmachine en die zal hij vaak nodig hebben, maar omgezaagde bomen kun je d’r ook mee verwijderen. Het was inderdaad best snel gebeurd allemaal, dat fluitje van een cent.

In onze woonkamer is het een stuk lichter geworden , maar het is wennen want in de boom kwamen vaak leuke vogeltjes langs en we hadden een duif die er bijna elk jaar een nest in maakte. Dat had ie gelukkig nu nog niet gedaan, hoewel hij al wel uitgebreid op het dak zat te koeren steeds, dus de plannen waren er misschien wel. Die kunnen niet doorgaan, hij moet op zoek naar andere huisvesting. De ziel is een soort vluchteling geworden.

En zo zaten we vanmorgen na de happening al vroeg gezellig aan de koffie met de tuinlieden én de buurvrouw, die speciaal haar plannen voor de dag had omgegooid omdat ze de ontmanteling niet wilde missen. Zij heeft tenslotte ook al dertig jaar vanaf de andere kant tegen de boom aangekeken. Bovendien: een boom opzetten doen we wel vaker, maar er een naar beneden halen komt hier weinig voor.

‘k Ben blij dat het klaar is. We hikten er al een poosje tegenaan, dat het moest gebeuren wisten we wel, maar aan een boom van bijna dertig jaar ga je je toch hechten. Niet dat ik tegen ‘m praatte, hoor, ik heet geen Irene van Lippe Biesterfeld, maar ….nou ja, je snapt me wel…..