Omdat we nogal graag quizzen volgen, kijken we op zondagavond naar “Een tegen 100”. Ook om ons lekker te kunnen verbazen over hoe mensen soms de eenvoudigste vragen niet weten te beantwoorden. Maar dat komt natuurlijk doordat wij oud zijn en de meeste deelnemers jonger. Dan weet je wat meer misschien. Hoeft niet, maar het kan. Hoewel onze zoon eigenlijk ook vaak roept: “Dat je dat niet wéét!”
Zo halverwege het programma komt die kale man in beeld, die altijd “Góéienavond, lieve Carolien!” roept. ( Zij is de presentatrice van de quizz en heet Tensen van achteren.) Hij gaat namens de Postcodeloterij mensen blij maken met geld, omdat de zogeheten ‘straatprijs’ in hun postcode is gevallen. Met voor één iemand nog ’n auto d’r bij ook.
Nou, de meeste mensen zijn ook tot tranen geroerd, hoor. Dat doet het winnen van veel geld kennelijk met je. Maar wij ergeren ons soms aan wáár zo’n prijs dan valt. “De duvel en de grote hoop!”, zeggen we dan tegen mekaar. De winnaars kunnen vaak niet eens antwoord geven op de vraag of er onvervulde wensen zijn. Maar gisteravond waren we zeer tevreden. Bij die mensen in Gouda, die gemiddeld vijfentwintigduizend euro wonnen, kwam het nou eens hartstikke goed terecht.
Een vrouw, die al twee jaar ziek thuis zat van haar werk en zich al had afgevraagd hoe het nou verder moest, een mevrouw, die zelf het houtwerk in haar gang al had geschuurd en nu de rest door een professional kon laten doen en ja, als er wat overbleef na heel veel jaren eindelijk weer eens met haar familie op vakantie kon. En zo waren er meer goede bestemmingen, waarvan wij dachten : “Hè lekker! Goed terecht gekomen!”
Je kunt je ook ergeren aan de miljóenen die mensen soms krijgen bij loterijen. Daar word je toch niet echt gelukkig van? Zoiets gooit je leven overhoop en zou zorgen kunnen geven in plaats van vreugde. Daar zijn voorbeelden van. Het zou toch veel leuker zijn om een miljoen in tienen te verdelen of in twintigen. Dat worden dan opstekers. Net genoeg om een zzp-er zijn bedrijf overend te laten houden of iemand zijn huis goed op te laten knappen in plaats van met lapwerk. Ik noem maar wat. Maar wij gaan er niet over, misschien maar goed ook. Het is geen kift, hoor, want we doen nergens aan mee. En de Postcodeloterij steunt heel veel goede doelen en dat is ook mooi natuurlijk. Wij maar een paar, ik moet niet zeuren…..
jan
april 30, 2015 at 7:03pmIk ben het erg met je eens.
Over kwissen gesproken: wij hebben een paar seizoen naar l’Eredita gekomen op de RAI Uno om de taal te oefenen. Dan is het pas leuk is jij het antwoord wel weet en die Italianen niet. 🙂
els
mei 1, 2015 at 1:28pmDat lijkt me inderdaad erg geestig! 🙂