In koor…..

Onze dochters zijn allebei koorzangeressen. Ieder lid van een ander koor. Ze nemen wel es een filmpje op en dan horen we via de telefoon hoe de dames het doen. Van onze oudste dochter weet ik eigenlijk niet precies waar haar koor, waar ook (enige) mannen deel van uitmaken, zoal optreedt, maar van de jongste weet ik bijvoorbeeld, dat ze afgelopen zaterdag zongen in Casa Bonita, een verpleeghuis hier in Apeldoorn. Ze vinden dat erbij horen, zo’n optreden. En leuk ook, omdat ze de mensen een plezier doen.

Hoewel de belangstelling van de bewoners in zo’n huis wat wisselend is, omdat niet iedereen in staat of geschikt is om zo’n activiteit bij te wonen. Ik hoorde trouwens een ‘gerucht’ dat mensen zouden moeten betalen voor de entree, maar ik weiger eigenlijk dat te geloven. Een huis heeft een activiteitenbudget voor zoiets. Maar in ieder geval zat zaterdag de zaal niet afgeladen vol. Er was zelfs een meneer, die mopperig zei: “Een vrouwenkoor?”(want dat is het!) “Ik wil een mannenkoor!” Ze deden het best wel mooi, zei hij, maar ’t was niet zijn smaak. Kwam dan ook niet meer terug na de pauze.

Het voordeel van weinig publiek is dat je de mensen na afloop allemaal een hand kunt geven. Leuk toch? Maar ook, hoewel je natuurlijk nooit weet hoe je leven loopt, dat je er toch (ondanks de ongetwijfeld liefdevolle zorg, die onder elke rouwadvertentie door de familie wordt genoemd en geroemd, zoals je weet) liever niet terecht wilt komen…..