» Dwaling…..

‘k Moet nog even vertellen over een ‘avontuur’, dat mijn kloris deze week beleefde. Nee, geen ‘avontuurtje’, want daar doet ie niet aan. Hij was naar een nieuwjaarsreceptie geweest in Deventer en kon toen met mensen meerijden terug naar huis. Die zetten hem af voor ons huis. Hij kent daar uiteraard de weg naar de voordeur. De auto reed weg en toen kwam hij tot de ontdekking, dat de ‘bekende weg’ toch wel heel raar in elkaar zat! Hij had aan de thuisbrengers gevraagd: “Hangen hier bloembakrekken aan de muur?” “Ja, hoor”, zeiden die. “Dan ben ik thuis” zei kloris “bedankt voor de lift!”

Toen bleek dat hij op de verkeerde hoek was afgezet. En dan ‘ziet’ alles er net even anders uit. Hij kwam uit bij een schutting en struiken, die onbekend aanvoelden en zo. Een blok te vroeg natuurlijk, dacht ie toen en begon te lopen. Uiteraard weer geen stok bij zich dus hij moest het van stoeprandjes hebben en het duurde wel érg lang voordat het volgende blok er was. Enfin, hij was behoorlijk verdwaald.

Wij maakten ons thuis helemaal niet ongerust, want een receptie, tja, dat kan uitlopen. Nou, dat uitlopen deed ie dus helemaal zelf. En hij is zo’n figuur, dat zoiets gewoon even zelf wil oplossen. ’n Fries trekje is dat. Want wij zeiden natuurlijk meteen: “Had je je telefoon dan niet bij je?” “Jawel, maar niet aan gedacht”. Dat snap ik dan niet, maar ja, ik ben ’n Amsterdammer. Er was ook nog eens niemand op straat. Donker, avond, motregen, je kent dat wel.

Toen waren er toch twee dames met een hondje, die hij kon aanspreken. Ouderwets contact, niet je telefoon gebruiken, maar iemand face to face benaderen. Uitgelegd, dat hij blind was en op de verkeerde plaats was gedropt en dat ie nu zijn huis kwijt was. “Dan brengen we u wel even thuis, hoor!”, zeiden de dames vrolijk. Nou, en dat deden ze. “Leuke vrouwtjes”, zei kloris. Dus gevoelig voor avontuurtjes? Hij ziet ze niet, maar je weet het niet, hè….? Blij, dat ie weer thuis was, was hij wel! Dames, bedankt, een man op het rechte pad brengen is toch niet niks…..!