Dat we nog nooit zulke tijden zouden hebben meegemaakt is natuurlijk niet waar. Er was altijd wel wat. Alleen komt het nu allemaal zo tegelijk en overal. En je weet overal van. Dat had je vroeger niet. Geen geld voor de krant. Alleen de radio en later mondjesmaat televisie.

Ik probeer het wel zo’n beetje bij te houden, die klimaatconferentie bijvoorbeeld, waar alle wereldleiders bij elkaar zaten en het met elkaar eens moesten worden over wat er allemaal gedaan moest worden om de planeet leefbaar te houden. De coronamaatregelen, die ons allemaal raken, hóren te raken dan. Wij wachten dan maar op de boosterprik als tachtigers, de vierde prik van dit jaar, want de winterprik hebben we alweer gehad. Nou, en dan de oorlogen, aanslagen, overstromingen, instortingen, lavastromen. En de kabinetsformatie, het lachertje van het jaar, waarbij de humor ver te zoeken is, laten we wel wezen.

Is het dan gek, dat ik het liever nog wat dichter bij huis hou? Gerrit Hiemstra volg, die me vertelt wat voor weer het mórgen wordt? Me bezorgd maak over ziekte in de familie ? En me verbaas over de snelheid waarmee een week alweer voorbij is? Blij ben dat de tuinman en de glazenwasser hun werk nog doen? Mijn jongste dochter deze week jarig is en ikzelf met (aardig) wat pilletjes over zo’n paar weken 85 word? Maar me er wel druk over kan maken over hoe Oranje een wedstrijd, die gewonnen lijkt, zó klunzig verprutst? De schaatsers er ook even niet zoveel van maken. Maar onze keepende kleinzoon dit weekend voor zijn club een beslissend doelpunt tegenhield!

Zo is er heus nog wel het een en ander dat me bezighoudt, hoor. Ik verveel me nooit, ik heb gezellige mensen om me heen. En tel mijn zegeningen, ook dat…..