Alweer ruim een week thuis…..!

Roy kwam vaak even relaxen bij ons…..totdat er iemand bij zijn baas moest zijn, dan moest ie weer net doen of ie ’n blaffende waakhond was !…..

——————————————————————————————————————-

We hadden een gezellige vakantie in Cornwall! De rit ging voorspoedig, we vertrokken 24 mei ’s avonds om ’n uur of negen, hadden bij de Eurotunnel de trein van kwart over twaalf, hebben onze familie welterusten gewenst en waren een goed half uur later in Folkestone, England. Horloges een uur teruggezet en linksrijdend (makkie voor zoon )de weg op naar ons adresje in Cornwall.

De wegen in Engeland worden er niet beter op. Ze zijn er wel mee bezig, maar dat was twee jaar geleden ook al zo. Na een snelwegbaan, die een bonk-bonk-bonk-geluid gaf, dachten we zelfs een lekke band te hebben. Zo klonk het. De lokale wegen hebben nogal eens kuilen, die ze ‘potholes’ noemen hier. Er was al een slingerende auto gesignaleerd met een opschrift aan de achterkant : Ï’m not drunk, I ‘m trying to avoid the potholes!”

Ach, alles went. Wij zijn te gast en er zijn ook wel veel goede wegen. Waarschijnlijk nog van voor de brexit.

We hebben het licht zien worden, altijd mooi, vooral de zonsopkomst.Een paar keer de auto opgeladen, dus goeie verplichte pauzes. Het blijft een aardig eind rijden, maar door die onderbrekingen valt het eigenlijk best mee. Ook voor ouwe knarren zoals wij! Het is een ongelooflijk geluk dat Niels graag en goed rijdt. Daar boffen z’n ouwelui maar mee. En daardoor waren we er zomaar weer! Negen uur na vertrek inclusief het eerdere uur in Engeland natuurlijk. Geweldig. Moe maar voldaan zoals dat heet.

Auto uitgeladen, huisje ingericht naar Hollandse begrippen, onze koffiezetter met Engelse stekker, met ( nog) Nederlandse koffiemelk en zoetjes, aangesloten en de toaster een eindje verderop gezet, want we zijn geen knagers in de morgen, de anderhalve liter melk in de koelkast zullen we niet in de thee gooien en drinken we zo wel op. Het was zonnig en de sleutel zat in de deur als welkom. Er stond bier, er lagen Cornish koekjes en een briefje, dat ze ons die dag met rust zouden laten vanwege de ‘tyring’ trip. Maar nadat ze zagen dat we al Morrisons-boodschappen hadden gedaan, kwamen ze ons ’s middags al begroeten. Blij dat we er weer waren. Het is heel bijzonder, dat Roy, de hond ons na twee jaar bleek te herkennen en heel enthousiast was. Roger zei, dat een bezorger, die dagelijks bij hun kwam, niet zo’n verwelkoming kreeg en weg geblaft werd. We hebben veertien dagen lang veel plezier met onze hondse vriend Roy gehad. Vooral Niels was favoriet als op- schootlig-plek.

We hebben de eerste dagen nogal veel regen gehad. Dat bleek bij jullie niet anders. Maar daarna konden we er op uit en konden we plekken (her)bezoeken, waar we eerder waren. En in Devon, waar we ook een paar keer op vakantie zijn geweest, weer stadjes bezocht, waar gewinkeld kon worden. Leuk, hoor.

Onze verhuurvrienden zijn van plan te gaan downsizen. Ze worden er niet jonger op en het terrein is heel groot en behoeft veel onderhoud. De familie woont verspreid , ook nogal eens in het buitenland dus hulp of “opvolging” is niet vanzelfsprekend. Dus we horen wel of en wat en wanneer er iets verandert. Dan kijk je toch een beetje anders om je heen op zo’n laatste dag. We hebben veel video’s en foto’s en dat is leuk, gemaakt in al die jaren dat we hier waren. Vrienden blijven het, deze Engelsen. Ze denken continentaal en over de grenzen en het contact blijft bestaan, dat is zeker.

Maar of we hier voor het laatst zijn geweest, je weet het niet, je weet het niet……