Dáárom breng ik bloemen voor je mee…..

Er is een reclamespotje (van Super de Boer, dacht ik) waarin een man zijn vrouw een doos perkplantjes aanbiedt omdat ie ‘zoveel van haar houdt’. Ze is er erg blij mee, want zo te zien is het nou niet direct een man, die elke week ’n bloemetje voor haar meebrengt. Totdat zijn dochtertje zegt: “Ja, en ze waren ook nog gratis bij de boodschappen, hè, pap?”. Ik vind het een vermakelijk filmpje, want ik herken er iets in.

Jaren geleden liepen de revalidanten van het centrum voor blinden en slechtzienden, waar mijn man en ik werkten, altijd mee met de Apeldoornse Avondvierdaagse. Op de laatste avond werden ze door personeel en mede-revalidanten hartelijk “ingehaald” met bossen bloemen. Ik had de kinderen thuis dus ik was daar nooit bij. Maar op een van de slotavonden kwam mijn man na zijn dienst thuis met een grote bos bloemen, die mij werd overhandigd met de woorden: “Alsjeblieft, schat, voor jou! Omdat je zo lief bent”.

Ontróerd was ik door zoveel genegenheid en waardering. Totdat later bleek, dat één van de lopers helemaal geen zin had gehad in die bos bloemen, omdat ie nog met de trein naar huis moest, vrijgezel was en niks met bloemen had en ze alleen maar lastig vond. Hij had ze aan mijn man gegeven, die er wel raad mee zou weten.

Nou, inderdaad, hij wist er raad mee, de schooier. Goeie sier maken bij z’n vrouw, die er later pas achter kwam, hoe het écht zat. Want het overkwam me nooit! Zomaar een bos bloemen. Van hém dan. Maar dat ie ’t me zelf verteld heeft later is dan toch wel weer netjes. En kom, zoiets moet je ook waarderen…….