Oudejaarsloterij, deze kant op graag……!

Wat kan een mens zich toch verkijken, zeg! Dat bedacht ik me, toen we gisteren de hele familie rond de kersttafel zouden hebben. Rond één tafel, had ik bedacht. Maar de laatste keer, dat we in ons huis met de complete club een kerstmaaltijd nuttigden was nogal wat jaren geleden en de tijd vliegt, dus ik had me grotelijks vergist in de beschikbare zitruimte.

De vorige keer was één kind nog niet eens geboren, hoewel al wel aanwezig, maar daar had alleen z’n moeder wat meer ruimte door nodig, en dan niet eens in de breedte maar naar voren. Verder was er ’n wipstoelgebonden kind nog niet aan de rollade toe en weer een ander kind had z’n eigen zitplaats in de kinderstoel.

Dat alles scheelde gisteren dus nogal wat zitplaatsen aan de tafel. We moesten de kamer ’n beetje verbouwen en de tuintafel naar binnen halen om er een gezellig restaurantje van te maken. Maar gezellig was het en iedereen heeft oma’s dis eer aan gedaan en dat is leuk voor d’r. Maar het wordt wel tijd voor een landhuis óf een grotere tafel. Of allebei, mag ook…….