Aankleding…..

Tussen alle rampen, liquidatierechtszaken, ramkraken en voetbalsores door las ik zo’n lekker onbenullig berichtje. Dat Yolanthe altijd Jan Smit z’n kleren voor ‘m klaarlegt. Dat zal Rouvoet deugd doen. Nog niet eens getrouwd, dat zal ie wat minder vinden, maar de rollen zijn al wel ouderwets verdeeld. Nu lijkt Jan me een type dat ook door z’n moeder langdurig in de watten is gelegd, dus is Yo gewoon doorgegaan waar zij was gebleven.

Ik leg trouwens ook altijd kleding voor mijn man klaar. Dat is, omdat ie dan tenminste aantrekt wat bij elkaar past. Dat is dus meer creatief bedoeld en niet omdat hij te lui is om het zelf bij elkaar te zoeken. Op ons revalidatiecentrum vroeger was het een deel van het lesprogramma. Dan spitten we met iemand z’n hele kledingkast door, zochten naar lusjes, knoopjes, ritsjes, waaraan een kledingstuk te herkennen was en wat er dan bij paste.

Was er niks bijzonders te vinden aan zo’n kledingstuk dan merkten we het met knoopjes van diverse vormen of braille-etiketjes en dat was voor iemand, die zelfstandig wilde zijn of alleen woonde, heel nuttig. Net als het bij elkaar houden van sokken, die hetzelfde voelen, maar niet hetzelfde zijn. We leerden de mensen, dat ze bij het in de was doen de sokken al aan elkaar moesten verbinden met ’n knijpertje of zo.

Dat zou deze vrouw zelf ook eens moeten doen, want we dragen hier allemaal zwarte sokken, een hele uitzoekerij en ik heb heel wat “eenlingen” in de la liggen, waarvan ik hoop dat de tweede ooit nog eens boven water komt en ik ben niet eens blind…….